Pomoc dla mamy

[Oliwia231]

Witam. Mam 21 lat. Pracuje, studiuje zaocznie. Mam siostre - 12 lat. Mam problem i nie wiem juz co mam robić, nie radze sobie.. Mama jest w trakcie rozwodu z ojcem alkoholikiem. Nigdy nie pracowała, była całkiem zależna od niego. 3 lata temu dowiedziała się , ze ma zapalenie wątroby typu C na tle mieszanym. Duzo razy lezala w szpitalu od tamtego czasu. Ojciec pod wpływem alkoholu potrafił ja uderzyć, wyzywał ja od najgorszych, wmawial, ze jest nikim. Mama w końcu wzięła się w garść, zgłosiła wszystko na policje, wyprowadziła się. Jednak nie może sobie sama poradzić, wyciąga wszystkie zle wspomnienia z ojcem, płacze z samotności, nie może sobie poradzić z nerwami (nie je, wymiotuje, płacze co chwile, zamyka się, nie odbiera telefonów). Siostra nie potrafi zrozumieć problemu, ojciec ja przekupuje na swoją stronę , mamę stawia w najgorszym świetle przez co siostra nie chce mieszkać z mama. Ja juz się wyprowadzilam z narzeczonym. Mama przez płacz mówi, ze nie czuje potrzeby jedzenia, wychodzenia z łóżka.. Niekiedy w rozmowie zachowuje się jak 10 letnie dziecko... Od paru dni zauwazylam ze próbuje szukać pocieszenia w alkoholu (lampka wina) czego kategorycznie jej nie wolno przy chorobie... Nie wiem co mam robić. Prosilam ja by chodziła do psychologa jednak nadal to nie daje skutku.. Nie wiem jak z nią rozmawiać.. Blagam o pomoc

[psycholog Rafał Olszak]

@Oliwia231

Szanowna Pani,

może Pani zaproponować mamie, by skontaktowała się przynajmniej z lekarzem rodzinnym. Jeśli mama by zechciała, mogłaby również udać się porozmawiać z lekarzem psychiatrą, by określić, co można zrobić, aby poprawić swoje samopoczucie i codzienne funkcjonowanie. Do lekarza psychiatry nie potrzeba skierowania. Jeśli ktoś nie jest na siłach, by skorzystać z pomocy psychologicznej, farmakoterapia może okazać się na takim etapie optymalnym rozwiązaniem (ale wyboru dokona lekarz razem z Pani mamą).

Rozumiem, że stan mamy jest Pani nieobojętny. Ma Pani jednak prawo nie brać na siebie aż tyle odpowiedzialności za decyzje, które podejmuje mama. Bycie świadkiem cierpienia bliskiej osoby może stanowić źródło stresu. Proszę w tej całej sytuacji pamiętać o sobie. Samemu także proszę rozważyć skorzystanie ze wsparcia psychologicznego, jeśli czuje się Pani tymi wydarzeniami przytłoczona.