Jak się nie zabić?

[Emikemi]

Dobry wieczór, zacznę od tego że jestem młodą kobietą, która ma 18lat. Półtorej roku temu umarl moj ojciec alkoholik a ja popadlam w co on, w uzaleznienie na poczatku duzo pilam jak to nastolatkowie alr poznien w gre weszla inna uzywka ktora w moim zyciu jest juz od ponad roku praktycznie codziennie. Warto dodac ze teraz jestem drugi dzien czysta i przezywam najgorszw emocje i uczucia, ktore chyba nigdy mi nie towarzyszyły. Trudno mi o tym mówić ale mam myśli samobójcze, ktore nie odstępuja mnie na krok, do tego uczucie jakbym nie istniała, jakbym nikogo nie obchodziła I najchętniej wszyscy kopli by mnie w dupę. Nie chcę mi się jeść, przez praktycznie cały dzień myślę o tym jak bardzo beznadziejna nie jestem I jak bardzo współczuję tym wszystkim ludziom że muszą się że mną męczyć. Nie widzę przyszłości dla siebie, czuje że nie poradzę sobie w życiu I najchętniej zakonczylabym je zaraz po zakończeniu szkoły bo zwyczajnie nie wiem co dalej. Boję się że pewnego dnia te myśli przeradza się w czyny I już nawet rzeczy które do tej pory mnie trzymają na ziemi już nie będą miały takiego znaczenia. A więc moje pytanie jest takie, jak pozbyć się tego smutku, tego uczucia samotności, I jak sprawić żeby życie mnie cieszyło a nie uświadamialo mnie coraz bardziej że to w sumie nie ma sensu.

[Emikemi]

14 minut temu, psycholog Katarzyna Tuszyńska napisał:

Dzień dobry,

Pani nastrój oraz myśli samobójcze są najprawdopodobniej spowodowane regularnym zażywaniem substancji psychoaktywnych. Po odstawieniu substancji przez pewien czas może Pani odczuwać wzmożone gorsze samopoczucie. Ze względu na występujące u Pani myśli samobójcze proszę zadzwonić pod numer 112 gdzie uzyska Pani pomoc. Następnie proszę podjąć leczenie w ośrodku terapii uzależnień. Leczenie dostępne jest na NFZ, podaję link do listy ośrodków w całej Polsce https://www.parpa.pl/index.php/placowki-lecznictwa

oraz do stowarzyszenia Monar http://www.monar.org/

Na terapii uzależnień będzie Pani pracować nad konstruktywną wizją przyszłości, nauczy się Pani radzić sobie z emocjami oraz przyjrzy się Pani i zweryfikuje przekonania na swój własny temat. Dzięki temu urealni Pani swoją samoocenę.

Nie jest Pani sama, są wokół Pani ludzie, specjaliści, którzy mogą Pani pomóc. Zrobiła już Pani pierwszy krok w ratowaniu siebie - szuka Pani pomocy na forum, teraz proszę zrobić następny.

Pozdrawiam,

Katarzyna

 

Chciałabym zapytać o jakieś inne możliwości poradzenia sobie z tym problemem. Istnieją takie? Bo na tą chwilę nie mogę udac się do żadnego ośrodka I chcialabym móc sobie poradzić  z tymi problemami jakoś tutaj na miejscu.

[Pawel_NA]

Cześć, Emikemi.

Mam na imię Paweł, jestem trzeźwy od ponad dwóch lat, a od 20 leczę się z uzależnienia. Przerobiłem kilkanaście terapii i ośrodków typu sugerowany przez Panią terapeutkę MONAR.. 

Słuchaj, najszybciej dostaniesz pomoc od innych uzależnionych, TRZEŹWYCH uzależnionych, którzy pracują nad sobą systematycznie i dają radę funkcjonować, mimo nawrotów, kryzysów i stanów depresyjno-lękowych, albo myśli samobójczych. Teraz jesteś w zespole odstawieniowym, będzie ciężko, ale da się go przetrwać, jeśli zadziałasz.

Zanim znajdziesz terapeutę w przychodni, czy ośrodku, działaj online. Codziennie odbywają się w sieci mityngi Anonimowych Narkomanów - NA, tu masz link: https://www.anonimowinarkomani.org/mityngi-online/.

Dzisiaj masz dwa mityngi. Spróbuj, na pewno nie stracisz, a dostaniesz pomoc od razu.

Powinnaś też wiedzieć, że mityngi NA to nie jest terapia, chociaż ma działanie terapeutyczne.

Terapię możesz podjąć niezależnie od mitryngów, to są dwie uzupełniające się ścieżki wychodzenia z nałogu. 

Grupy Anonimowych Narkomanów, albo po prostu osób uzależnionych to ruch zupełnie niezależny. Mamy swój program i trzymając się go potrafimy żyć z uzależnieniem. 

Możesz sobie też pomóc fizycznie teraz: pij dużo wody, staraj się jeść zdrowe produkty, nie pij kawy, lub ją ogranicz, spróbuj ćwiczeń rozluźniających typu joga, medytacja.

I pamiętaj: TO, co czujesz teraz, MINIE!

Na mityngu NA najdziesz  zrozumienie i pomoc ludzi, którzy wiele razy czuli TO, co TY teraz i  mają podobne doświadczenia.

Trzymaj się ciepło i nie poddawaj! 

Paweł