problem z seksualnością i zniewieścieniem

[Guest]

Jestem 36-letnim mężczyzną, nigdy nie byłem w prawdziwym związku z kobietą. W dzieciństwie byłem ofiarą przemocy w szkole, nikt mi nie pomagał. Marzyłem, by nauczycielka jakaś zareagowała. Byłem raczej samotnikiem, wycofanym chłopcem, wrażliwym, aktualnie też taki jestem. W wieku 14 lat zacząłem czytać czasopisma erotyczne, w których opisywane były stosunki seksualne i najbardziej podobały mi się te, w których były kobiety w rolach policjantek, nauczycielek itd. Na studiach oglądałem też filmy pornograficzne. Mam problem z masturbacją. Kiedyś może większy. Poznałem pewną kobietę, która mi imponuje, jest atrakcyjna, inteligentna i imponuje mi to, że chciałaby być z takim nieudacznikiem jak ja. Mam marzenia zawodowe, ale nie potrafię ich realizować. Mam problem z utrzymaniem pracy. I właśnie ta kobieta zwróciła mi uwagę, że jestem zniewieściały, zbyt usłużny, że brak mi silnej woli, żyję marzeniami, mam problem z seksualnością i namawia mnie, bym poszukał pomocy psychologa. Mam wyobrażenia erotyczne, które czasem kończą się erekcją. Ja uważam, że muszę to robić, bo inaczej będę impotentem, jak już założę rodzinę. Mam takie wyobrażenia, że moja partnerka jest przebrana za nauczycielkę lub policjantkę i odgrywa role, aresztuje mnie, daje mi klapsy za masturbację, wiąże mnie i uprawia ze mną seks. Kobiecie, która mi się podoba, nie podobają się te wyobrażenia. Ona uważa, że ja mam problem z sadomasochizmem, podporządkowaniem. Ale mnie nie sprawia przyjemności ból. Dla mnie związanie to wyraz zaufania. Podnieca mnie myśl, że musze być posłuszny kobiecie. Ta kobieta, którą poznałem twierdzi, że takie przebieranie może być po latach dla urozmaicenia związku, ale nie jako stały element. Ona by nie chciała być tez zawsze tą stroną dominującą. Czy ona ma rację? Czy ja mam problem?