Zycie

[Moniśka1101]

Mam 24 lata i jestem kobietą . Pracuje i uczę się zaocznie .Mój tata jest alkoholikiem a mama osoba współuzależniona.Z moja siostra nigdy nie miałam dobrych relacji.Moja mama po udarze potrzebuje opieki .Tata pracuje co 3 dzień na 24h. Na moja siostrę nie można liczyć nie wiadomo czy przyjdzie pod naszą nieobecność .Tata uznał że ja powinnam zwolnić się z roboty i zająć się mama .A ja mam fajna pracę i chciałabym wyjechać do większego miasta.Nie wytrzymuje psychicznie bo tata ma napady agresji i robi awantury w nocy, dzień nad ranem .Wyzywa mnie i krzyczy  na mame .Bardzo mi jej szkoda.

Edytowano Grudzień 28, 2019 przez Moniśka1101

[YrekD]

Witaj,

Skoro skumulowało się kilka problemów w Twojej rodzinie, to warto byłoby zająć się na poważnie konkretami:

- tata: uzależniony od alkoholu, agresywny i jak rozumiem sprawca przemocy psychicznej - człowiek uzależniony od alkoholu w pierwszej kolejności powinien się leczyć z tegoż uzależnienia. Nie piszesz, czy takowe kiedykolwiek "zaliczył" i czy w ogólne chciałby ale jeśli tak, to można bezpłatnie taką pomoc dla siebie uzyskać w poradni leczenia uzależnień, często przy szpitalu rejonowym; poza tym jeśli wszczyna awantury i sprawia, że czujecie się zagrożone, to - o ile nie ma woli zmiany swojego zachowania - warto wzywać Policję, choćby po to, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo i by nic gorszego się w trakcie takich awantur nie stało; póki co warto mu postawić warunki bezdyskusyjne: nie ma zgody na takie jego zachowanie, jeśli chce coś ze sobą zrobić (alkohol), to chętnie mu pomożesz czy pomożecie, jeśli nie, to macie prawo jako rodzina zgłosić go do choćby Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (przy Urzędzie Gminy albo OPSie) w przedmiocie przymusu leczenia odwykowego - czasem nie ma innego wyjścia aby pomóc komuś z choroba alkoholową, a on pod tym względem jest chory i pomocy dla siebie wymaga,

- siostra: piszesz, że nie macie kontaktu ale skoro m.in. mama wymaga opieki/pomocy, to tu również ona powinna się zaangażować w tę pomoc, trzeba po prostu ustalić "dyżury" w domu przy mamie, kto, kiedy i co robi w danym dniu i tu Wasza wzajemna relacja na ten moment nie powinna być najważniejsza, a przede wszystkim dobro mamy,

-Ty: nie da się długo dźwigać ciężaru problemów całej rodziny, a z tego co piszesz na ten moment tak to wygląda i nic dziwnego, że nie masz już siły temu podołać, powinnaś też zadbać o siebie, bo życie w takiej atmosferze, w chronicznym stresie i strachu w dłuższej perspektywie jest szkodliwe dla każdego, również zasługujesz na pomoc, m.in. w formie terapii psychologicznej, to potrafi dużo zmienić.

Pozdrawiam,