Próba samobójcza partnerki

[Tiffen]

Witam, krótko postaram się wprowadzić w całą sytuację. Problem nie dotyczy mnie tylko mojej dziewczyny. Jest poważny Ale nie wiem co mogę w takiej sytuacji robić, mam potężne wyrzuty.

Moja dziewczyna żyje z mama która przez całe życie nieokazywala jej miłości, ojciec niezbyt się nią interesuje. Matka od kilku lat straszy Ja wyrzuceniem z domu po ukończeniu 18 roku życia I za 500+ musi ona radzić sobie ze wszystkimi wydatkami łącznie szkolnymi, lekarzami itd. Co już ją obowiązuje od ok 3 lat. Dziewczynie dobrze idzie w szkole w planach ma pójść na medycyne przez co bardzo dużo się uczy I nie będzie miała takiej możliwości aby pracować I utrzymywać się samodzielnie podczas studiowania medycyny. Jest to dla niej jedyna wizja życia- wszystko inne jest dla niej czymś najgorszym co nie będzie jej dawało żadnej radości. Ok. Obiektywnie jej Matka jest osoba z którą dziewczyna dla swojego dobrego stanu psychicznego nie powinna mieszkać. Tydzień temu kazała jej wynieść się z domu lub płacić sobie połowę rachunków za mieszkanie czego ona obawiała się od wielu lat (słysząc to co jakiś czas od matki) popadla w bardzo zły stan, Nie ma Na nic siły jest z nią bardzo źle najpierw zaczęło się od braku wizji na przyszłość co ja bardzo zdolowalo I praktycznie zniszczeniem swojej samooceny ponieważ odkąd ja znam zawsze jej samoocena była bardzo niska, kupiła tabletki nasenne I alkohol chcąc je wypróbować. Namowilem ja na pojscie do prawnika I psychologa, zgodziła się. wszystko zapowiadalo się dobrze dopóki nie chciała się umówić u psychologa. Prawnik powiedział jej że wszystko z nią ok I nie ma takiej potrzeby. Wspomniała o tym mamie I mama zareagowała jak "1 rzeczy masz zrobić I już nie masz na nic siły wielką depresja. Ja Robię wszystko A Ty nie jesteś w stanie robić nawet tego" (dziewczyna bardzo dobrze wywiązuje się z obowiązków domowych I wszystkiego co prosi ja mama. Mama nie rusza w domu nawet palcem I prawie wszystkie obowiązki spadają na moja partnerkę). Dziewczyna zadzwoniła Do recepcji chcąc umówić się do psychologa i Pani w recepcji odpowiedziała jej że nie brzmi jakby miała jakiś problem I że są ludzie bardziej potrzebujący pomocy. (Ja o tym wszystkim dowiedziałem się dopiero dziś) dziewczyna jednak dzwoniła tam dzień przed A kilka dni przed wszystko wydawało się już iść w dobrym kierunku I sam pokazałem nadzieję w psychologa I prawnika. Że wtedy na nowo odzyska chęci do życia. Ogólnie od kilku dni jej stan waha się od spokojnego do momentami kryzysów. Czytałem trochę jak pomóc osobie chcącej odebrać sobie życie I staram się być bardzo uważny żeby tylko nie pogorszyć sprawy. Kilka dni temu chcialem sie z nia spotkac ale napisala ze jest jej to obojetne. Co zwykle z jej strony taka obojetnosc znaczyla niechec do spotkania sie. Ja również wolałem nie narzucać się bo balem się że będzie to skutkowało zdenerwowaniem z jej strony. Ostatnim czasem również chodziła spać dość wcześnie 18-20. Muszę też dodać że Bardzo często W sytuacjach w których mama wspominała jej O wyrzuceniu z domu dziewczyna popadala trochę to można nazwać w histerię I bała się że nie ma sensu żyć skoro nie da rasy pójść na medycynę I wtedy pozostaje jej tylko odebrać sobie życie. Wczoraj o 10 po tym co powiedział jej prawnik mama I recepcjonistka. Stwierdziła że ma dość I kończy z tym wszystkim. Starałem się ja jakoś uspokoić I wytłumaczyć że to nie jest dobrenrozwiązanie A wizyta u psychologa może jej tylko i wyłącznie pomoc dzwoniłem do niej jednak nie odbierala. Jednak dopiero dziś powiedziała mi o tym co jej powiedziano. Wracając, miałem wrażenie że sytuacja już się uspokoiła. Jednak dalej miałem wrażenie że nie chce mojej obecności przy sobie. Ok. Godz. 16 wracałem ze szkoły do domu pisząc w międzyczasie z dziewczyną I po jej zachowaniu można było stwierdzić że odeszły jej już te negatywne pomysły. Po 17 napisała mi że idzie spać I "dobranoc" myślałem że pewnie idzie spać wcześniej bo chce wstać ok. 4 I się pouczyc jak to w zwyczaju robiła. Myślałem że wszystko gra. Jednak dziś dowiedziałem się że zjadła 3 listki tabletek nasennych I popila alkoholem. Całe szczęście kompletnie nic się nie stało. Podsumowala to że czuje się rozczarowana I jest jej z tego powodu smutno. Rozmawiałem z nia dziś przez telefon bo pisząc jej na ten temat odpowiadała mi tylko, że nie chce ze mną rozmawiać w ten sposób albo zmieniała temat bądź ignorowala wiadomości. Powiedziała że ma plan B Ale nie będzie tego robić teraz. Pozniej mowila ze bedzie uxzyc sie biologii i zapytala czy w dlugi weekend pomogę jej w angielskim oczywiście się zgodziłem. Chce jeszcze powiedzieć że zazwyczaj jak tylko mogłem to starałem się z nia zobaczyć mimo ważnych obowiązków które często przeglądałem na 2gie miejsce. Zawsze jak miała problem z rodzicami starałem się jej doradzić. Myślę jednak że problem też może być I we mnie bo ostatni miesiąc nie do końca rozumiem swoje emocje I rzeczy które mnie drażnią. Na odpowiedź na jakieś bardziej skomplikowane pytanie lub doradzenie czegoś potrzebuje chwilę pomyśleć. Dziewczyna dziś napisała mi tak:

"Po prostu jest mi przykro że mimo złego samopoczucia od dłuższego czasu nie do końca się interesowałes Ale rozumiem. Każdy ma własne życie. Tylko potem mówisz że jestem jedna z najważniejszych osób dla Ciebie. To daj mi to odczuć, bo chwilowo idzie ciezko"

Kiedyś kilka razy usłyszałem od nie że gdyby nie ja to nie widziałaby żadnego sensu. 

 

Do tego wcześniej po napisaniu ze tabletki nie zadziałały. Napisała: 

"No nic. Masz swoje życie. Nie powinnam oczekiwać że jak książę na białym koniu mnie pracujesz. Zastanawiam się czy jakbym była z kims innym to siedzialabym w tamtym momencie sama "

Bałem się pójść do niej bo myslalem że mnie tam nie chce i będzie zdenerwowana. Nie wiem Co mogę zrobić. Nie wiem Co dzieje się W mojej głowie. Jednocześnie staram się uciec od myśli o tym A z drugiej strony bardzo mnie to martwi I przeraża. A znowu momentami mam wrażenie ze mam problemy w odczuwaniuu empatii. Nigdy Nie chciałem Żeby coś złego jej się działo. Czuje ogromne wyrzuty sumienia. Jakby To przeze mnie wczoraj dokonala takiego wyboru. Proszę o szybka odpowiedź. Jest To pilne, proszę powiedzcie mi jak mogę jej pomóc. Chyba nigdy nie chcialem źle dla kogokolwiek, A Co dopiero dla kogoś kogo kocham. Proszę I pomoc w miarę szybko. Jak Na razie O wspominaniu o wizycie u psychologa mówi mi sarkastyczne "jasne" albo ignoruje. Nie mam pojęcia co mogę zrobić. Po tym jak mi to napisała zniknęła z messengera I boję się że znowu będzie chciała sobie zrobić krzywdę. Odpisałem jej I przeprosiłem. Oczywiście wytłumaczylem że to że mnie nie było w tej sytuacji nie znaczy że nie chce jej pomoc i że jej nie kocham, Bo Tak Nie jest. Napisałem jej również że sam nie wiedziałem czy ona chce mnie widzieć bo wszystko wyglądało na to że jest jej to obojętne lub nie chce. Proszę napiszcie co mogę dla niej zrobić. Czuje sie okropnie z tym ze mnie przy niej nie bylo mimo ze nie bardzo wiedzialem czy powinienem sie z nia zobaczyć. Mam 18 lat ona też, jest to dla mnie bardzo trudne. 

[Carlos24]

Przeżyłem próbę samobójczą w wieku 18 lat. Lina nie wytrzymała ciężaru.

Pomysł i jego egzekucja w ciągu 2-3min. Impuls.

 

Dziewczyna musi porozmawiać ze specjalistą.

 

Matka emocjonalny wampir, manipulator.

Mam wrażenie, że dziewczyna powtarza zachowania matki w Twoją stronę.

 

Krzyk, prośba o pomoc. 3 listki tabletek to płukanie żołądka.

Wątpię, że chciała się zabić.

 

Powodzenia bo dostajesz za dobre chęci...