Beznadziejne zycie.

[Abba]

Na poczatku powiem ze mam 20lat.

Staram sie byc czlowiekiem ktory funkcjonuje normalnie jak kazdy inny czlowiek ... niestety.. nie da sie.. a zaczelo sie od czego? Od dziecinstwa... od kad pamietam zawsze bylo pod gorke , mimo ze nie bylam gruba nazywana bylam pączkiem... gdy jadlam duzo zawsze bylo ze niedlugo bede tak gruba ze nie sie w drzwiach za to poza rodzina wszystcy mowili ze jestem zbyt chuda... Co do relacji rodzinnych? Pamietam pierwsza klotnie rodzicow kiedy talerze doslownie lataly.. moj tata pije chociaz nie mozna go nazwac pijakiem.. a mama wciaz je tabletki uspokajajace.. klotnie w domu to juz codziennosc.. co jakies 3 miesiace jest jedna spora klotnia ktora zakloca caly spokoj.. przez te doswiadczenia ja mama I siostra mamy nerwice... poza tym mam za soba trzy nieudane zwiazki zakonczone zdrada... I teraz jestem w nastepnym.. takim w ktorym dla chlopaka jestem sluzaca... zabawka... on imprezuje oklamuje... a co najlepsze gdy uda mi sie go zlapac na goracym uczynku mowi ze byl samotny ... I ze to moja wina... mimo ze nie dlugo koncze szkole jestem przezywana jako kurwa I szmata a co najlepsze jest to spowodowane nagadywaniem zazdrosnych dziewczyn poniewaz bylam za granica I mam troche pieniedzy... strasznie mi jest ciezko.. nie potrafie wstac z lozka.. a nocami nie spie boje sie ze ktos nademna stoi.. bardzo bardzo czesto gdy zasypiam poprostu budze sie z krzykiem poniewaz doznaje paralizu sennego I ktos w tym momencie mnie dusi... jest to naprawde meczace.. mam ochote skonczyc ze soba.. to glupie ale tak mysle... to co mysle... nie mam juz zadnych planow... nic mi nie zostalo.. nie wiem jak sobie ze wszystkim radzix to dla mnie o wiele za duzo....

[psycholog Rafał Marcin Olszak]

@Abba

Szanowna Pani,

opisuje Pani szereg niepokojących objawów oraz różnego rodzaju trudne przejścia, które w pewnej mierze są od Pani niezależne, ale i takie, które mogą być konsekwencją niskiego poczucia własnej wartości. 

Skoro Pani pisze na forum, podejrzewam, iż zdaje sobie sprawę z tego, że potrzebuje pomocy psychologicznej. Rzeczywiście opisywane dolegliwości zdają się to potwierdzać. Jeśli chciałaby Pani skorzystać z prywatnej pomocy psychologicznej proszę skontaktować się z wybranym psychoterapeutą. Jeżeli natomiast może Pani sobie pozwolić jedynie na pomoc refundowaną przez Narodowy Fundusz Zdrowia, proszę udać się do lekarza psychiatry, który prawdopodobnie da skierowanie na psychoterapie oraz sam także może zacząć leczenie farmakologiczne. 

Skorzystanie z pomocy specjalistycznej jest wskazane niezwłocznie nim pewne problemy się nasilą lub utrwalą, a także z uwagi na występowanie myśli samobójczych.