Jaa

Dzień dobry jako osoba której jest ciężko oczekiwałabym empatii i zrozumienia. Rozumiem że Pani nie jest psychoterapeutą dlatego udziela Pani rad.

Czy takiej pomocy Pani oczekiwalaby od drugiego czlowieka? Czy ocena drugiego człowieka to pomoc w niesieniu jego trudnego bagażu?

Wydaje mi się że nie można oceniać ludzi....nie znając, nie posluchajac co myśli i czuję... czasami zwierzanie się komuś to próba szukania pomocy, jak Pani myśli?dlaczego mnie Pani nie oceniła ze próbuję się dowartościować lub szukam politowania.? Czy można stwierdzić że ktoś jest taki czy taki nie wysłuchają go, starając się zrozumieć ? Czy ludzie czasami nie mogą być po prostu załamani? Słabsi? Robić wszystko żeby dzieci nie cierpiały....czy człowiek w dołku psychicznym nie może się zafascynować, przywiązać tym kto mu daje wsparcie i go rozumie?

Cześć czujesz się samotna?

Bardzo często po próbach rozmów, które są zazwyczaj awanturą i kończą się obrażaniem, ponieważ on jest zmęczony chce mieć święty spokój i żyć spokojnie, czuję się winna, gdyż zarzuca mi że on dla mnie jest niewystarczający ... ja chcialalabym rozmawiać spokojnie, ustalić granice w "związku " to co mnie czy jego mize ranić np. Nie chcę aby zwierzal sie koleżankom w pracy z naszych problemów intymnych, zależy mi na tym gdyż w przeszłości przez takie zwierzania zakochał die w koleżance z pracy. Przede wszystkim zależy mi żebyśmy razem rozmawiali o problemach lub skorzystali z pomocy psychologa.

Najbardziej mnie boli to że z Panią rozmawiam o naszych problemach a nie z nim.

Dziękuję że jest Pani tak bezpośrednia i dba o moje dobro, lecz nie uważa Pani że każdej sytuacji nazy się przyjżeć z należytą starannością? Czy powinno się najpierw porozmawiać określić swoje oczekiwania i dać określony czas?

Może partner potrzebuje więcej czasu żeby dojść do siebie po rozwodzie? Może na swój sposób stara się wszystkich pogodzić ? Może musi mieć teraz dużo przestrzeni dla siebie żeby zacząć funkcjonować znowu normalnie....mi jest trudno krytykować człowieka bardzo poszarpanego emocjonalnie, który robi wszystko żeby dzieci doszły do siebie po rozwodzie, lecz staram się to zrozumieć....ale to fakt nie wiem jaką rolę pełnię w jego życiu, brakuje mi stabilności, poczucia bezpieczeństwa i zrozumienia...

Tak myślałam o tym . I myślę podobnie jak Pani dlatego tu jestem z moimi rozterkami.

Myślę że trzeba zapytać i powiedzieć o tym co się czuję w takich sytuacjach.

Witam mam 40+ jestem z partnerem od roku, niestety mam wrażenie że ukrywa naszą relację,. Nigdzie razem nie wychodzimy spotykamy się tylko u niego lub u mnie.... nikomu mnie nie przedstawiasz, nie bierze pod uwagę w planach na święta, urlopy, wyjazdy....nie chcę o tym rozmawiać reaguje złością i mówi że po takich "akcjach" tzn jak mówię co mnie boli i jak się czuję, on mowi ze po Ty h akcjach przestaje mieć ochotę się że mną widzieć.... że ja wszystko psuję że on musi się przyzwyczaić....dlaczego on nie chce ze mną o tym rozmawiać? Dlaczego mi nie mówi o tym co się dzieje w jego pracy, z jego dziećmi? Lecz ciągle wprowadza słownie swoją byłą żonę do naszego związku? Jest mi bardzo smutno i nie potrafię go zrozumieć....