Rok od ślubu i katastrofa

[Brodaczskins]

Witam

Moja relacja się sypie 

rok temu wzięliśmy ślub 

od tego czasu nasze życie to koszmar 

Nie ma czegoś takiego jak stabilność , zaufanie czy fajne chwile 

moja partnerka jak sama mówi jest osobą wysoko wrażliwa , mam jednak wrażenie że stało się to po części jej sposobem na życie .

A sytuację które normalnym tokiem wywołują dyskusję , kończą się histerią 

proponuje wspólne wyjście , bo ładna pogoda, mamy wolne , - ona popada w spadek nastroju , i mówi mi że ona chce odpocząć w domu , że wiedziałem jaka jest , że się z nią nudzę , że ją zostawię 

na początku tłumaczyłem , słuchałem mówiłem że to tylko propozycja że jestem otwarty na kontrpropozycje ale po kilkudziesiecznyn razie po prostu nie mam siły . 
 

mówiąc jej że jest piękna , ona odpowiada że piękna to jest żona naszego kolegi a nie ona , że nie chce tego słyszeć , że ma grube nogi itp

Zawsze starams ie od tego odwieść , i mówię że to nie prawda i że mi się bardzo podoba , ona na to że ona sobie zadzwoni do mamy i się wyżali … 

 

jej przyjaciółka kłuci się z chłopem , ja powiedziałem że się nie chce wtrącać - ona się obraziła na kilka dni i płakała że jestem draniem bez empatii ( ona sama tak przeżywała ich kłótnie że była sparaliżowana na kilka dni i ciągle płakała )

do tego dochodzi aspekt wypominania i szantażu 

w przeddzień ślubu mój bliski kuzyn zażartował sobie z żony że bawiła się w detektywa na Facebooku , przez zbierznosc imion moja żona myślała że to o niej i przy wejściu do domu powiedziała mi że ten burak ją obraża i nie ma wstępu do naszego domu 

ja się z nią nie zgodziłem , z kuzynem i jego żoną mieliśmy swietna relacje , dużo sobie zawdzięczamy , i poprosiłem żonę o rozpatrzenie sprawy jeszcze raz i powiedziałem żeby się na niego nie obrażała bo to nie było o niej …( a nawet gdyby było , to przecież nie jest obelga )

od tego momentu , ona co jakiś czas to rozpamiętuje , ze ja ustawiałem w dzień ślubu , że kuzyn jest najważniejszy , żebym sobie do niego szedł . 
odppowiadam że ja bardzo kocham ale to nie oznacza że się we wszystkim z nia bede zgadzal

i tak co wycieczke , co wyjazd gdzieś czy wolny weekend ona wypala że nie będzie się kochać ze mną bo nie może pogodzić się z tym że jest niżej niż kuzyn , że jest nikim , że zniszczyli nasz ślub i rok życia .

doszlo do tego że do nich to napisała ….

W nasz rocznicę , wypaliła z tym tematem poraź kolejny , że ona nie może zapomnieć że moja głupia rodzina jest ważniejsza od niej , że ona jest zerem 

teraz doszło do sytuacji gdzie ona płacze przez kilka godzin bez przerwy , kładzie się na podłodze w łazience i placze ….

ja boję się o to co się stanie  z nią i ze mną , wyniszcza mnie to psychicznie 

Zwykle nieporozumienie jest sprowadzane do rangi albo mi przyznasz rację albo mnie nie kochasz 

wczorwj mi zalana łzami powiedziała 

że jak mogę do niej mowic że ją kocham skoro wybrałem kuzyna ….

 

mam pytanie , jak się zachować w tej sytuacji , jak mogę jej pomóc , wiem że nie zrobiłem nic złego ale najgorsze jest to że zaczelem mieć poczucie winy choć wiem że naprawdę przesadza

[snoopy4]

Cześć. Pozwoliłam sobie wejść również w Twój poprzedni wątek z zeszłego roku gdzie pisałeś, że ona jest obrażalska. No cóż, po roku widać, że dużo się nie zmieniło - a jeśli już to na gorsze.
Pisałeś tam też, że ma depresję. Czy cokolwiek z tym robi? Psycholog, psychoterapeuta, psychiatra? Leki mogą pomóc chwilowo, ale na dłuższą metę jest potrzebna po prostu terapia. Jeśli ona nie potrafi się przemóc albo po prostu nie chce iść sama - możesz zaproponować wspólną terapię. Argumentować, że zależy Ci na niej i na waszym związku i chciałbyś, żeby było lepiej bo obecnie nie jest nawet dobrze. Być może na wspólnej terapii zauważy, że przydałaby się jej terapia indywidualna. Można mieć depresję, ale jeśli się jej nie leczy i zrzuca dużo emocji i zachowań na partnera to jest to bardzo nie w porządku. Ty na tym również bardzo cierpisz. Wiem, że Ci na niej zależy i chciałbyś żeby ona była zadowolona ale niestety musisz też umieć wyznaczać pewne granice i nie dawać na siebie zbyt dużo zrzucić. Jest to bardzo trudne dlatego poraz kolejny - polecam terapię. Choć obawiam się, że partnerka może nie być chętna.
Ogólnie po tym krótkim opisie czuć, że jej poczucie własnej wartości jest bardzo niskie albo wręcz nieistnieje. To mówienie, że kuzyn jest ważniejszy niż ja świadczy o tym jak ona źle się czuje. I możesz powtórzyć jej milion razy, że ją kochasz - ją to nie przekona.  Niestety znam to z doświadczenia dlatego ją rozumiem. Z tym, że ja się zdecydowałam iść do psychoterapeuty, żeby z tym pracować. Natomiast znam też  perspektywę mojego męża dlatego też podejrzewam jak Ty się możesz czuć i że jest to również też ciężkie.
Wydajesz się dobrym i empatycznym człowiekiem. Niestety w takim związku na dłuższą metę się wypalisz.Będziesz miał dość. Jednakże partnerka też się męczy - sama z sobą. Jest jej ciężko. Samemu będzie bardzo trudno coś zrobić.
Moje zdanie i opinia - próbować z nią rozmawiać na spokojnie i zachęcić na terapię. Jeśli pomimo jednej, drugiej i dziesiątej rozmowy ona nie będzie chciała ani na swoją, ani na wspólną terapię to polecałabym żebyś Ty się wybrał sam. Tak też zrobił mój mąż. Żebyś umiał się w takich sytuacjach zachować. Wiedział jak wyznaczać granice ale i jak w zdrowy sposób ją wspierać. Jeśli ona w dalszym ciągu nie będzie chciała współpracować i zachowywała się w taki jednak trochę toksyczny sposób - to myślę, że terapia też pomoże Ci w podjęciu swojej słusznej i sensownej decyzji czy na pewno chcesz być w takim związku, który Cię mocno męczy. Czasami dopiero takie sytuacje kogoś otrząsają - może wtedy ona by zauważyła że jednak coś jest nie tak? Że jednak jej zachowanie nie jest ok, ani wobec ciebie ani samej siebie?
Zrobiło się dosyć smutno. Niemniej jednak - zupełnie szczerze liczę na dobre zakończenie tej sprawy. Żebyście oboje byli zadowoleni. Tobie życzę dużo siły. 

[Brodaczskins]

Dziękuję za odpowiedź

Generalnie moja luba uczescza na terapię od wielu lat zaczęła jeszcze przed naszym związkiem .

W między czasie poszliśmy na terapię dla par , gdzie pani terapeuta w trakcie trwania terapii powiedziała że nie za bardzo chce nas prowadzić ponieważ nie widzi między nami nici spójnych ….

mimo to prowadziła nas kilka seansów po których małżonka zrezygnowała 

w trakcie trwania tej terapii moja żona często przekręcała zdania terapeutki przy argumentowaniu swoich racji 

terapia ogólnie przyniosła odwrotny skutek , ja tam w ogóle nie mogłem się wypowiedzieć , gdy było zadawane jakieś pytanie żona wypowiadała się na mój temat tylko negatywnie ….

i sama stwierdziła że co ja kiedyś uwiodło we mnie teraz stało się jej piętnem 

żona prowadziła tam monolog

 

terapeutka zaleciła mi też pójście na terapię , poszedłem , jestem z tego kroku zadowolony ponieważ w końcu mogłem się wygadac

terapueta po moim opisie sytuacji powiedział mi że żona może czuć ciągle zagrożenie i mieć trudności z kompromisami 

bo faktem jest że zawsze musi być na jej 

mam wrażenie że ona musi być zawsze górą 

kiedys poszedłem na piwo z kolegą ze szkolnych lat w czasie gdy nie rzutowało to na nasze plany , na drugi dzień to był koszmar 

pytania Ukrainek wyrwałem 

czy barmanki się kleiły 

w między uszczypliwościami kompletna cisza i zero rozmów 

w momencie którym powiedziałem dosyć i powiedziałem że wychodzę to powiedziała w panice że nie bo ona sobie coś zrobi …. Było to kilka lat temu ale mi to pokazuje że ona zawsze musi postawić kropkę nad I.

ostatnio kupiłem jacuzzi i rozstawiłem je u rodziców bo okazało się że ona sobie nie wyobraża żebym chodził po podwórku z gołymi cyckami …

Czuję że moja cierpliwość się wyczerpuje i mam dość płaczu spowodowanego jakimiś blachostkami i tego ciągłego szantażu emocjonalnego 

nir wiem czy to wytrzymam 

[Brodaczskins]

Dziękuję za odpowiedź

Generalnie moja luba uczescza na terapię od wielu lat zaczęła jeszcze przed naszym związkiem .

W między czasie poszliśmy na terapię dla par , gdzie pani terapeuta w trakcie trwania terapii powiedziała że nie za bardzo chce nas prowadzić ponieważ nie widzi między nami nici spójnych ….

mimo to prowadziła nas kilka seansów po których małżonka zrezygnowała 

w trakcie trwania tej terapii moja żona często przekręcała zdania terapeutki przy argumentowaniu swoich racji 

terapia ogólnie przyniosła odwrotny skutek , ja tam w ogóle nie mogłem się wypowiedzieć , gdy było zadawane jakieś pytanie żona wypowiadała się na mój temat tylko negatywnie ….

i sama stwierdziła że co ja kiedyś uwiodło we mnie teraz stało się jej piętnem 

żona prowadziła tam monolog

 

terapeutka zaleciła mi też pójście na terapię , poszedłem , jestem z tego kroku zadowolony ponieważ w końcu mogłem się wygadac

terapueta po moim opisie sytuacji powiedział mi że żona może czuć ciągle zagrożenie i mieć trudności z kompromisami 

bo faktem jest że zawsze musi być na jej 

mam wrażenie że ona musi być zawsze górą 

kiedys poszedłem na piwo z kolegą ze szkolnych lat w czasie gdy nie rzutowało to na nasze plany , na drugi dzień to był koszmar 

w międzyczasie było kilkanaście telefonów kiedy wrócę 

pytania ile Ukrainek wyrwałem 

czy barmanki się kleiły 

że wolę spędzać czas ze znajomymi niż z nią 

 

w między uszczypliwościami kompletna cisza i zero rozmów 

w momencie którym powiedziałem dosyć i powiedziałem że wychodzę to powiedziała w panice że nie bo ona sobie coś zrobi …. Było to kilka lat temu ale mi to pokazuje że ona zawsze musi postawić kropkę nad I.

ostatnio kupiłem jacuzzi i rozstawiłem je u rodziców bo okazało się że ona sobie nie wyobraża żebym chodził po podwórku z gołymi cyckami …

Czuję że moja cierpliwość się wyczerpuje i mam dość płaczu spowodowanego jakimiś blachostkami i tego ciągłego szantażu emocjonalnego 

nir wiem czy to wytrzymam 

tym bardziej że jest coraz mniej ludzi którzy chcą się z nami spotykać 

Kilka   znajomych powiedziało mi wprost że mnie przeprasza ale nas więcej nie odwiedza bo żona dała im do zrozumienia że są nie miłe widziało czy ignoruje ich jak się spotkają np. W sklepie

 

jestem facetem ale ryczeć mi się chce 

[snoopy4]

Brzmi to źle. Na początku jeszcze chciałam trochę usprawiedliwiać partnerkę bo mam wrażenie, że teraz łatkę "toksyka" przykleja się każdemu, który zachowuje się w sposób nieidealny. Twojej żonie brakuje do ideału to na pewno, ale niestety też coraz bliżej jej do realnego toksyka.
Związek z taką osobą jest i będzie ciężki. Dopóki ona sama nie zauważy problemu i nie będzie chciała się zmienić to nawet trudno coś doradzić. Oczywiście trzeba jej jasno to dawać do zrozumienia, że nie podoba Ci się takie zachowanie, jak się z tym czujesz itd. Proste i szczere rozmowy. Niemniej jednak ciężko się rozmawia z osobą, która robi ciche dni i się obraża. Bardzo mnie dziwi też postawa tamej terapeutki par. Powinna być bardziej asertywna i móc dać się wypowiedzieć również Tobie. A czy Ty na swoją terapię dalej uczęszczasz?

[Brodaczskins]

Tak uczęszczam 

muszę coś z sobą zrobić bo łapie się na tym że angażuje się w te jej pyskówki i brnę . Jak to mój terapeuta zauważył za dużo słów wypowiadam przez co jest więcej punktów do zaczepienia.

a ja nie chce tak 

nie umiem wyznaczać granic i być konsekwetnym

jakis czas temu straszyła mnie że jak kuzyn z żoną , mój drugi kuzyn czy kilkoro innych znajomych do nas przyjdzie to ich nie wpuści 

powiedziałem ze gdy przyjdą do nas to ich ugoszczę i że ja też nie do końca lubię ich wszystkich znajomych ale każdy coś musi „tolerować „ że świata drugiej osoby 

po czym ona powiedziała że jak ich wpuszczę to wylecą na zbity pysk

Wkurzyłem się i powiedziałem że jak to zrobi i postawi mnie w takiej sytuacji to wyjdę razem z nimi

Wtedy też napisała do nich że nie są mile widziani

osobiscie dotarłem do ściany w której nie chce się rozstać ale wiem że nie z kim i oczym rozmawiać .

przeciez zachowanie w którym moja kobieta leży na podłodze i mówi do siebie płacząc „nic w jego oczach nie znaczysz on wybrał p****nego kuzyna" to trochę kosmos 

a to tylko dlatego że się z nią nie zgodziłem bo nic jej nie zrobił .

spytałem się wprost , czemu tak to wygląda i dlaczego czuję taki bol

odpowiexziqla mi że to skończony burak i że żali się do mnie po tym jak ja obrazil

spytalem się jak ją obraził 

odpowiedziała :

powiedział że bawię się w detektywa na Facebooku 

(powtarzam nawet nie mówił o niej , tylko o swojej żonie )

jestem zdruzgotany 

że tyle nienawiści i jadu , znoszonych tyle chwil i wyjazdów , nie wiem jak można czuć taki ból o takie coś ….

my się nawet przestaliśmy kochać bo mówi że nie może się zbliżyć przez to jak ja potraktowałem i stawiam kuzyna ponad nią … 

mam wrażenie jakby to było kilkaset razy przerysowane niż jest w rzexzywistosci

ja nie żyje z kuzynem na codzień , mówię ciągle o nim bo ta sprawa mnie boli , oni jak i ja w ogóle nie rozumieją dlaczego są taka żywa zadra między nami jak się dowiedzieli to byli w ciężkim szoku . 
 

dlaczego to wszytsko pisze ? 

Bo ja nie umiem sobie odpowiedzieć czego ona oczekuje , i co miałbym zrobić …

po zapytaniu się wprost odpowiada że teraz to już niczego ….

[mih]

Życie to cholerne Himalaje i skoro musisz je przejść to znajdź sobie kogoś kto Ci pomorze w tym (jak Ty jemu) albo idź sam. Jak weźmiesz Ją to zginiecie wszyscy Ty, Ona i ewentualne dzieci. Zmienić możesz tylko Ty siebie , co wcale nie takie proste.Jej nie zmienisz.

[snoopy4]

O co jej chodzi? Jeśli Ty jako najbliższa osoba tego nie wiesz - my tym bardziej. W tym krzyczy niskie poczucie własnej wartości i jakieś jej braki i traumy z dzieciństwa. Zapewne brak lub niewystarczająca uwaga, ogólne wrażenie bycia niekochaną. Ale to ona powinna to przepracować na swojej terapii, a skoro jak wspominałeś już długo tam chodzi to dziwne jest to, że nie próbuje nic z tym tematem zrobić.
Związek to starania dwóch osób. Ty możesz sobie wypruć żyły i wyłożyć serce na talerzu, ale jeśłi ona nic nie będzie robiła, to niestety ale i tak nie będzie z tego nic dobrego.
Pytasz też nas jak jej pomóc i ogólnie zachować się w takiej sytuacji. A czy rozmawiałeś też o tym ze swoim terapeutą? Myślę, że jednak on mógłby mieć słuszniejsze sugestie niż my.

[Teaartsy]

Cześć, Brodaczskins 

Jestem bardzo ciekawa twojego wpisu , ponieważ znajduje się w podobnej sytuacji: jesteśmy rok po ślubie i, ogólnie, uważam/odczuwam, że nasz związek jest koszmarem. Jako dziewczyna, jestem ciekawa perspektywy męskiej ( bo nie zawsze moje ją uzyskać od męża). Czytając Twoją historię,  uświadomiłam że „ ta druga strona” również ma swoje zmartwienia, zrozumienia sytuacji, które mogą być całkowicie inaczej traktowane przez nas.

Wasza historia jest waszym życiem, tajemnicą, więc tylko wy wiecie „co i jak”naprawdę. 
Jednak, chce ci powiedzieć , że z perspektywy traktowania problemu bardzo się starasz, i w swoich zachowaniach pokazujesz że „ ci zależy” i doceniasz wasze małżeństwo. 
Jak mi tego brakuje! Mój mąż jest osobą starszą ode mnie (  29lat różnicy), jest artystą i ogólnie przyjemną dla większości osobą. Wkręcam się powoli w ten świat artystyczny i jest SUPER. Jednak w domu mamy dużo różnych problemów i najznaczniejszym jest to, że  mój mąż NIE WIDZI lub ODRZUCA moje rozmowy o problemach lub traktuje ich jak niewłaściwe/ wymyślone. 
 

To nie jest wpis o mnie, więc tylko Chciałabym Ci pogratulować : doceniasz , walczysz o swoje maleństwo, nie jesteś obojętny. 
Warto nie zapominać o SOBIE, stanie mentalnym. Sam tego nie wywieziesz.

Pozdr , Tea 

[Brodaczskins]

Dnia 21.08.2024 o 22:27, mih napisał:

Życie to cholerne Himalaje i skoro musisz je przejść to znajdź sobie kogoś kto Ci pomorze w tym (jak Ty jemu) albo idź sam. Jak weźmiesz Ją to zginiecie wszyscy Ty, Ona i ewentualne dzieci. Zmienić możesz tylko Ty siebie , co wcale nie takie proste.Jej nie zmienisz.

To strasznie brzmi ale obawiam się że to prawda 

a najgorsze że co by się nie działo to i tak jestem sam 

[Brodaczskins]

Dnia 22.08.2024 o 08:16, snoopy4 napisał:

O co jej chodzi? Jeśli Ty jako najbliższa osoba tego nie wiesz - my tym bardziej. W tym krzyczy niskie poczucie własnej wartości i jakieś jej braki i traumy z dzieciństwa. Zapewne brak lub niewystarczająca uwaga, ogólne wrażenie bycia niekochaną. Ale to ona powinna to przepracować na swojej terapii, a skoro jak wspominałeś już długo tam chodzi to dziwne jest to, że nie próbuje nic z tym tematem zrobić.
Związek to starania dwóch osób. Ty możesz sobie wypruć żyły i wyłożyć serce na talerzu, ale jeśłi ona nic nie będzie robiła, to niestety ale i tak nie będzie z tego nic dobrego.
Pytasz też nas jak jej pomóc i ogólnie zachować się w takiej sytuacji. A czy rozmawiałeś też o tym ze swoim terapeutą? Myślę, że jednak on mógłby mieć słuszniejsze sugestie niż my.

To prawda 

moja żona wspominała mi wiele razy osobiście jak i na terapi że nie czuję się kochana , zrozumiana , i że jestem dla niej bliski czy nie mówię jej wszystkiego 

mam z tego powodu ogromne wyrzuty sumienia I analizuje co zrobiłem nie tak 

jednak za chwilę po takiej rozmowie trzeźwieje i niestety prawda jest taka 

ze to ja nie mogę się do niej przytulić bo się nie kąpałem dwie godziny 

(żona ma natręctwo sterylnej czystości )

-za głośno się śmieje

-za mało lub za dużo rozmawiam 

- jestem za bardzo pobudzony lub za mało ruchliwy

-kiedy spedzamy czas razem to ona ciągle siedzi w telefonie a w przypadku wyjazdu ciągle siedzi na instagramie 

- nie ma zupełnej ochoty spędzać ze mną czasu 

- mówi że w małżeństwie trzeba mówić sobie o wszystkim a tymczasem gdy jej powiem że mi się nudzi i poszedłbym gdzieś z nią to zwyczajnie się obraża że jej obecność mi nie wystarcza i po prostu milczy lub płacze  ! 

mówi o tym co jej nie pasuje choć ona tak naprawdę to robi sama 

ją poprosi wariuje 

gdy gdzieś wyjdziemy , czasami jestem jak na szpilkach i staram się być miły jak tylko mogę , kochanie chcesz ? Kochanie spójrz

ale wystarczy że spotkam kogoś (jak na imprezie karnawałowej) i chwilę dłużej z nim porozmawiam , żona sobie idzie a następnie milknie przytykajac mi że mam ją w d***ie choć to trwało może 8minut…

 

co do emocji która w niej siedzi a której nie potrafię nazwać przydarzyła się ostatnio przykra rozmowa 

przyszedłem do żony po pracy z kwiatami , witam się z nią , przytulam całuję i mówię :

ja . Jesteś piękna , mam szczęście że cię mam 

ona : nie jestem , nie mów tak (zerwała uścisk i odeszła )

ja : nie mów tak , to nie prawda 

ona : ładna to jest XYZ a nie ja , ja jestem obleśna i gruba 

ja: uważam inaczej przykro mi że tak myślisz 

ona : nie jestem , jestem obleśna , ale kiedyś wszystkim pokaże i będzie jak te dziewczyny na które się ślinią 

ja: przestań tak mówić proszę 

ona : nikt mnie nie rozumie , nie chcesz mnie słuchać ja zadzwonię i pożalę się mamie 

po czym dzwoniła do mamy

rozmowa wyglądała podobnie 

finalnie powiedziała mamie że nie chce z nią dłużej rozmawiać i że jej nie rozumie i zadzwoni sobie do przyjaciółki albo wygada się u psychologa .

 

najgorsze jest to , że przez te wszystkie przytyki , zlosliwosci wobec mnie i moich bliskichn  stałem się również toksyczny …

bo zaczelem czuć nienawiść do ludzi z jej kręgu choć w rzeczywistości nie mam z nimi żadnego problemu ani nic sobie wzajemnie nie zrobiliśmy

jestem tym zdruzgotany ….

psycholog po rzeczach które mi powiedziałem mówi że moze u mnie nastąpić jak to nazwał acting out 

najgorsze że ostatnio pdczuwam tylko stres i podminowanie

jestem tak zmęczony tymi ciągłymi rozmowami bo w każdej jest tyle emocjonalności i bólu z jej strony 

że mi zaczęło być obojętne co mówi 

To okropne!

Ale u niej nie ma jakby stopniowania emocji, czy sprawa jest błacha czy ważna , czy ma rację czy nie 

zawsze jest złośliwość , milczenie potem płacz a w przypadku gdy dała ciała nigdy mnie zwyczajnie nie przeprosi , przez 6 lat związku nigdy ale to nigdy tego nie zrobiła . 
 

j tak ostatnio wróciwszy z pracy zrobiłem kolację , zmywarkę , zjedliśmy 

było okej 

po czym poszła do kuchni i zauważyła że rozsypalem make w szafce (myślałem że posprzątałem wszytsko )

wybuchła ze nie jest moja niania , że jestem zwykłych chłopcem udającym dorosłego , że nie będzie jak moja matka 

powiedzialem że ja to posprzątam , przeprosiłem bo nie widziałem 

a ona dalej jak w jakimś szale , szarpie odkurzacz , mówi do siebie ;

ty głupia posprzątasz a on i tak wybierze kuzyna ….

kurde!!!!

i coraz częściej myślę że bym tym wsyztskim  p******* o ścianę 

ale tak bardzo ją kocham i tak mi jej szkoda 

chyba jestem jakimś masochista …

 

[mih]

Hipotetycznie, jakbyście mieli dziecko sądzisz że dałbyś radę utrzymać pożądek na poziomie jej wymagań? To nie przejdzie. Zrób test, bądz jak dziecko wywal szafkę na podłogę z zawartością i zbij lustro etc. Nie dotykaj tylko czekaj reakcji. Albo się "przełamie" i po prostu weźmie za posprzątanie wtedy jest dla was szansa albo zrobi totalną awanturę co uważam za koniec bo nie nadaje się na matkę (i partnera). Kodeks rodzinny zabrania zawierania związków osobom z chorobą psychiczną.

[Teaartsy]

On 8/30/2024 at 5:45 PM, Brodaczskins said:

psycholog po rzeczach które mi powiedziałem mówi że moze u mnie nastąpić jak to nazwał acting out 

 

Hej ,macie terapie par lub również indywidualną?

czy macie czasem piękne chwile razem bez stresu?

co myślisz o mojej wypowiedzi wyżej?