On nie chce rozmawiać

[Ewela40]

Co zrobić jeśli od kilku LAT on nie che rozmawiać o problemach uczuciach  w sytuacjach kryzysowych ciche dni to jego specjalność, dodatkowo nie rozmawia o życiu codziennym (chyba że już musi albo mu się wymsknie) bardzo często jest tak że się dowiaduje o różnych rzeczach od innych członków rodziny lub znajomych przez przypadek (że jesteśmy zaproszeni do jego siostry na imieniny w konkretnym dniu mogę się dowiedzieć ramo jak teściowa potrzebuje czegoś do ciasta i trzeba do sklepu pojechać) o moje sprawy tez nie pyta... to zawsze a wyciągałam rękę jako pierwsza i potem bywał mój monolog on kilka rzeczy wtrącił albo nie i udawał że wszystko jet ok za kilka miesięcy kolejna akcja wg schematu on coś odwala ja się złoszczę on milczy unika ja che się pogodzić gadam gadam on przytakuje i znowu niby jest ok... rok temu się wyprowadziłam bo już nie wytrzymałam no odezwał się niby warunki ustalone co i jak wróciłam do domu z dziećmi, kolejna wtopa ja mówię że nie godzę się na takie traktowanie (żarty ze mnie za moimi plecami i żartowanie że jesteśmy po rozwodzie) on nic nie mówi unika rozmawia ze mną o dzieciach albo wcale. Czy w ogóle jest sens to ciągnąć ?

[Małgorzata_Margo]

Na pewno znasz powiedzenie „Mowa jest srebrem a milczenie złotem” i wypada do niego po części się odnieść. Słowa wypowiadane trzeba umieć kontrolować a jeśli się tego nie potrafi to lepiej zamilknąć by nie ranić…  Stwierdzasz, ze mąż milczy od LAT a zatem na pewno nie od zawsze od kiedy go znasz. Przez te wszystkie lata pożycia poznaliście się bardziej niż więcej, poznaliście przyzwyczajenia, codzienne zachowania. Co jedyne przychodzi mi na mysl to to, ze przez te „lata” „przyzwoliłaś” na niektóre zachowania męża, które zaczynaja Ci od pewnego czasu przeszkadzać oraz w większości zapewne  „wyręczałaś” męża ze wspólnego dialogu a mąż po prostu przyzwyczaił się do jednego i do drugiego. Wydaje mi się, ze przez własną wygodę oddał Tobie ważny instrument, natomiast Ty nagle stałaś się głową rodziny, która od lat gra w niej pierwsze skrzypce. Ciche dni nie wróżą nic dobrego bo problemy przemilczane i zamiatane pod dywan i tak i tak zostają a uśpione - wracają jak bumerang. Codzienne problemy należy rozwiązywać i to na pewno nie w pojedynkę a we dwoje. Wiele Was łączy od lat:  dom, obowiązki, zobowiązania, dzieci jak i podział ról. Dorośli ludzie tym bardziej, gdy mają dzieci powinni ze sobą rozmawiać. Przecież to wlasnie rodzice są dla swoich dzieci wzorcem, bo one pewnego dnia będą swych rodziców naśladować. Co do innych członków rodziny i znajomych wypada abyś w obecności męża zakomunikowała, że wszelkie terminy spotkań, przygotowywania uroczystości czy jakikolwiek podział co do poczęstunków ustalono z Tobą, poniewaz dowiadujesz się o tych planach na ostatni moment a to w efekcie prowadzi często do niezręcznych dla Ciebie sytuacji (przytocz nawet przykłady takich zdarzeń). Prawda, onieśmielisz swego męża, ale cóż przedtem to Ty czułaś się najczęściej źle. Zatem niech i on poczuje jak to jest miło, gdy wszyscy patrzą… Co do niesmacznych żartów typu, ze jestescie po rozwodzie może zaskocz go po prostu stwierdzeniem lub pytaniem - Wiesz, stopniowo zaczynam się utwierdzać w przekonaniu, ze chyba masz rację. Od dłuższego czasu zauważyłam, ze męczy Cię rodzina i obowiązki z nią związane, a wspomniany rozwód rozwiązałby Twoje codzienne problemy. Jakie masz zatem propozycje w tym temacie? Niekiedy wiadro zimnej wody pomaga by bierna osoba wybudziła sie nagle z długiego snu. 

[Teivi]

Komunikacja w związku to podstawa. Nie może być tak, że ktoś nie wyraża swoich uczuć i nawet nie dyskutuje o życiu codziennym. Wcześniej czy później może to doprowadzić do czegoś niedobrego. Żartowanie z tego, że jesteście po rozwodzie jest wrogim zagraniem i może najlepszym wyjściem jest rzeczywiście spełnić skryte marzenie tego pana.