Narzeczony mówi, że jestem egoistką

[Evel94]

Drodzy. 
Po 6ściu latach pobytu w Norwegii, za namową narzeczonego wróciliśmy do Polski. Bo mu tam źle, bo on nie jest u siebie i się tu męczy. Powiedział, że mogę zostać, ale oczywiście wiązałoby się to z naszym rozstaniem.
Wróciłam z nim do Polski. Nie mogłam znaleźć tu pracy (mieszkamy w małym miasteczku, a brak prawa jazdy uniemożliwiał mi dojazdy do większych miast). Po roku na bezrobociu i ubytku wszelkich oszczędności, postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce i wyjechać sama do Niemiec.
Decyzja nie była łatwa, ale trzeba za coś żyć, kupić mieszkanie. Wczoraj dowiedziałam się, że firma, w której obecnie  pracuję (jestem koordynatorką zespołu jakości w firmie farmaceutycznej, znam biegle 4 języki) jest ze mnie bardzo zadowolona i jednocześnie proponuje mi 18sto miesięczny kontrakt.
Świetna pensja, darmowe lokum- wygrałam los na loterii.
Zasugerowałam więc narzeczonemu by podciągnął się trochę z niemieckiego (pomimo tego, że pracuje w Niemczech i codziennie dojeżdża do pracy jako pracownik transgraniczny, nie zna nawet podstawowych zwrotów) byśmy mogli ułożyć sobie życie, w mieście, w którym obecnie mieszkam zwłaszcza, że mam zapewnione mieszkanie i wszelkie benefity. 

Powiedział, że moje podejście jest egoistyczne i to ja mam skupić się na zrobieniu prawa jazdy (od wypadku, który miałam 12 lat temu, na samą myśl o prowadzeniu auta, mam ataki paniki), bym mogła znaleźć pracę bliżej granicy, a najlepiej razem z nim, byśmy mogli codziennie razem dojeżdżać. Powiedział też, że jeśli zostanę tu na dłużej niż do końca grudnia, to rozstajemy się i każdy idzie w swoją stronę.

Boję się. Nie chcę zostać sama. Nie dam rady. Jesteśmy razem od 11stu lat i nie znam innego życia. Bez niego mnie nie ma. Czy naprawdę problem tkwi we mnie i powinnam się przełamać? Również uważacie, że przemawia przez mnie egoizm? Wydawało mi się, że robię dobrze przyjeżdżając tu praktycznie w ciemno, ale teraz mam wrażenie, że faktycznie postąpiłam beznadziejnie wobec niego.
Ewa

[Honrado]

Jesteś egoistką, Twój narzeczony jest egoistą, ja jestem egoistą, wszyscy jesteśmy egoistami. Każdy myśli o sobie i wszystkie nasze działania przynoszą nam jakąś korzyść. Różnice są tylko w tym czy jest to ewidentny, jawny egocentryzm, czy coś w ukrytej formie, na przykład czerpania satysfakcji z pomagania innym. Nie przejmuj się egoizmem, to jest w nas naturalne i bardzo potrzebne. Bez egoizmu nie moglibyśmy żyć.

Gdy ktoś mówi Ci, że jesteś egoistką, wiedz, że robi to tylko po to, by Tobą manipulować przez wzbudzenie poczucia winy. Narzeczony podobnie się zachował przy opuszczaniu Norwegii. To jemu tam się nie podobało i wrócił do Polski dla własnego dobrego samopoczucia (a to egoista!), a wobec Ciebie zastosował groźbę? szantaż? "Wracasz ze mną albo się rozstajemy". Teraz jest podobna sytuacja. Masz zrobić to co on chce, albo koniec związku. Pewnie zachowuje się tak, bo dobrze wie jak jesteś od niego uzależniona. Ogólnie nie wygląda mi to na zdrowy związek. Problemy znajdą się po obu stronach.

Czy dobrze zrobiłaś wyjeżdżając do świetnej pracy? Z jednej strony bardzo dobrze, w końcu nie codziennie wygrywa się na loterii. Ale z drugiej strony jesteś w poważnym związku, a to oznacza pewne zobowiązania wobec drugiej osoby, z którą trzeba się dogadać w takich sprawach jak ta. Nie zawsze da się to zrobić i trzeba coś poświęcić. Czy warto? -Zależy. Decydując się na MY zamiast JA musisz ponosić tego konsekwencje.