Toksyczna mama

[Gość]

Mam 18 lat i odkąd mam chłopaka i chce gdzieś z nim wychodzić, to moja mama miała do tego problem. Za każdym razem gdy byłam jeszcze niepełnoletnia i pytałam się o wyjście lub wyjazd do chłopaka 40 km od domu, zawsze mówiła "nie bo nie". Nie miała wytłumaczenia na to, nie obyło się bez kłótni z nią i mojego płaczu. Nigdzie nie mogłam wyjść, jedyna opcja to tylko szkoła.  Ostatnim razem, gdy nie miałam jak wrócić do domu, musiałam jechać z chłopakiem do Niemiec bo tam też mieszka, mama wpadła w histerie. Obrażała mojego chłopaka i mówiła mi, że taka córka to wstyd i że mam wyprowadzić się do ojca którego nie mam. Kilka dni temu znowu zaczęła o tym pisać i mówiła mi różne rzeczy typu: jak w twoim wieku nie pracowałam ty też nie musisz, jedź ze mną do pracy, nie mieszkaj w Niemczech tylko w Polsce bo tam drogo. Moja babcia jest taka sama, gdy porzuciłam szkołę i zmieniłam na inną w zawodzie w którym dobrze się czuje odrazu przestała się do mnie odzywać. Zawsze od niej czułam, że mnie nie lubi. Jestem wysokowrażliwa i zbyt miła do osób które są dla mnie nie miłe. Nie wiem jak mam sobie pomóc.

[Andzia0871]

Na początek odciąć się, później zrozumieć że bez niej dasz radę i taka matka nie ma prawa nazywać się matka. 

Wiele lat minęło jak sama to zrozumiałam jestem zniszczona przez moja matkę, a nie umiałam się odciąć bałam się jej zdenerwowania fochów itp 

Też do 18 roku życia nie mogłam nigdzie wychodzić argument nie bo nie, dzięki temu nie miałam koleżanek 

Mama mojego chłopaka musiała dzownic do mojej bym mogła jechać do jego taty na ur. Chore... 

Ale skończyłam 18 lat wyprowadzialam się i już nie daje sobą pomiatać... 

Wypita ( wiem to źle) wykrzyczałam jej wszystko popłakała się a mi było lepiej