Skocz do zawartości

Polecane posty

Dzień dobry, jestem samotnym mężczyzną, mam 32 lata. Na podstawie samoobserwacji oraz wyników w (dostępnych w internecie) testach, od bardzo długiego czasu podejrzewam u siebie wysokofunkcjonujący autyzm i być może  ADHD bez nadpobudliwości ruchowej. Nie zdecydowałem się do tej pory na wizytę lekarską ponieważ nie wiem czy warto, w znaczeniu czy moje podejrzenia mają jakikolwiek sens, w końcu do tej pory nie zostałem zdiagnozowany a przecież chociażby moi rodzice powinni coś zauważyć gdy byłem dzieckiem. Z drugiej strony mam niemal wszystkie objawy ADHD (z przewagą zaburzeń koncentracji uwagi) oraz większość autyzmu wysoko funkcjonującego. Mam również zdiagnozowaną dysleksje i dysgrafię (w dzieciństwie). Objawy które mnie niepokoją to:

Nie jestem w stanie skoncentrować się na czymś co mnie nie interesuje. Nie potrafię się zmusić.

Jeśli coś przykuje moją uwagę, jestem w stanie całkowicie pogrążyć się w tej rzeczy i na wiele godzin odciąć się od świata zewnętrznego, nie odczuwając nawet potrzeb fizjologicznych.

Moja inteligencja płynna to coś pomiędzy 145 SD15 (RAPM set II 36/36, 40 minut) a 160 SD15 (Raven's 2 progressive matrices long form 48/48), tymczasem w WAIS-R FSIQ zdobyłem tylko 125 IQ, moje słabości to głównie pamięć robocza grubo poniżej tego co sugerują wyniki  testów inteligencji płynnej i niska szybkość przetwarzania informacji.

Cały czas  tracę wątek rozmyślając o czymś lub coś licząc w pamięci i muszę zacząć od nowa.

Nie potrafię podążać za tokiem rozmowy jeżeli znajduję się w grupie większej niż 3 osoby (łącznie ze mną).

Zamyślam się bezustannie, podczas rozmowy (na inne tematy), otrzymywania ustnych instrukcji, wyjaśnień itp.

Nie jestem w stanie zapamiętać kierunków geograficznych na mapie (wschód - zachód), w którą stronę przekręca się klucz w moich drzwiach, prawidłowej kolejności liter w sporej części alfabetu ani niektórych pozycji tabliczki mnożenia.

Gubię się bezustannie w nowym terenie, muszę używać GPS żeby dotrzeć do sklepu położonego 150 metrów od domu.

Według moich rodziców zacząłem mówić w wieku 5-ciu miesięcy. Jako dziecko miałem bardzo bogate słownictwo. 

Nie potrafiłem utrzymywać kontaktu wzrokowego. Zmuszałem się do tego żeby nie odróżniać się od innych. W końcu nauczyłem się jak długo patrzyć, gdzie itp. Postępuję tak do dziś. 

Nie wiedziałem jak się zachować ani co powinienem zrobić/powiedzieć w sytuacji gdy ktoś jest agresywny w stosunku do mnie, obraża mnie itp.

Nie potrafię utrzymać porządku, mój pokój wygląda jakby przeszło tamtędy tornado.

Gubię coś, nie pamiętam gdzie położyłem różne rzeczy.

Nie lubię poznawać nowych ludzi, mam wąskie, wyselekcjonowane grono przyjaciół

Nie lubię dużych skupisk ludzkich, sprawiają że czuję się źle, przytłoczony itp.

Nauczyłem się z obserwacji i filmów jak ludzie zachowują się w określonych sytuacjach w których sam nie byłem w stanie wywnioskować jak powinienem postąpić.

Mam bardzo poważne problemy ze snem, depresję, cały czas prokastynuje

Czy to może być HFA albo ADHD? Czy mam podstawy aby zgłosić się do specjalisty? Z góry dziękuję za odpowiedź.

 

 

 

 

 

 

 

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Cześć. Depresja i poważne problemy ze snem są podstawą, do zgłoszenia się do specjalisty. Moim zdaniem większość Twoich problemów może być objawem zaburzeń dysocjacyjnych. Jesteś przeciążony skrywanymi emocjami wywołującymi lęk, z którym to Twoja psychika walczy, stosując właśnie mechanizm obronny zwany dysocjacją. On może być odpowiedzialny za zaburzenia orientacji, postrzegania i koncentracji, bo "odcina" Cię od rzeczywistości. Uporządkowanie swojego życia wewnętrznego na dobrze skrojonej psychoterapii powinno wszystko załatwić. Jeśli okazałoby się inaczej, wtedy dopiero zastanawiałbym się nad innymi przyczynami.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gość
Odpowiedz...

×   Wklejony jako tekst z formatowaniem.   Wklej jako zwykły tekst

  Maksymalna ilość emotikon wynosi 75.

×   Twój link będzie automatycznie osadzony.   Wyświetlać jako link

×   Twoja poprzednia zawartość została przywrócona.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz wkleić zdjęć bezpośrednio. Prześlij lub wstaw obrazy z adresu URL.

  • SKOCZ DO: 
    Księgarnia >>>> | Apteka >>>> | Uroda >>>> | Sport >>>> | Dziecięce >>>> | Moda >>>>

  • PODCASTY.jpg

  • Wpisy blogu

    • 0 komentarzy
      Plotka. Złośliwcy powiadają, że bywa to rodzaj przemocy pośredniej – dokuczania komuś okrężną drogą. Trochę straszne, bo – powołując się na dokument „Dylemat społeczny” – fake news roznosi się w sieci sześć razy szybciej niż fakt. Najwyraźniej rzeczywiście plotki są jak chwasty w ogrodzie; nawet jeśli zrywamy je, nowe rosną prędko. Czasami bywają to chwasty wyjątkowo toksyczne, bo używa ich się chociażby do mobbingu, gnębienia kogoś w miejscu pracy lub w związku z wykonywanym przez niego zajęciem. Na szczęście nie wszystkie plotki są takie złe. Na przykład ktoś kiedyś rozpowiedział, że podobno odziedziczyłem hotel. Kto by pomyślał, jak nagle i drastycznie może wzrosnąć atrakcyjność człowieka... 😆 Tak czy inaczej, uważajmy z tym plotkowaniem i pamiętajmy: plotka niewiele mówi o danej osobie – znacznie więcej o człowieku, który w nią wierzy. Miłego dnia.
    • 0 komentarzy
      Kolejny podcast z cyklu psychologia relacji bez cenzury: 10 zjawisk, które psują związki. Psychologia miłości w kontekście czynników, które mogą zakłócić lub nawet przyczynić się do zakończenia relacji. 
       
       
       
    • 0 komentarzy
      Kiedy ostatnio dane ci było doświadczyć głębokiego relaksu, któremu towarzyszy stan błogości, poczucia harmonii wewnętrznej i kojącego spokoju? Mam nadzieję, że miewasz takie odczucia nierzadko. Jeśli jest jednak inaczej, rozważmy, co można zrobić, aby sytuację poprawić. Wersja audio poniżej, a wersja tekstowa tutaj.
       
       
    • 0 komentarzy
      Nadciąga weekend i być może niektórzy poświęcą chwilę albo dwie na jakiś serial. Nie mam na to za dużo czasu, więc wolę za często do tego typu produkcji nie zasiadać, bo niekiedy ciężko oderwać się. Wstrzemięźliwość we wszystkim – nawet we wstrzemięźliwości, więc robię wyjątki. Jako psycholog cenię barwne postacie, interesujące relacje i tym samy interakcje między bohaterami. Dramaturgia, wątki psychologiczne i niecodzienny obyczajowy kontekst też mają znaczenie. Jeśli zatem ktoś podziela sympatię do takich klimatów, może sięgnąć po „Po złej stronie torów”. Fabuła wciąga, ale jest to zarazem studium głęboko dysfunkcyjnej rodziny, która próbuje sobie radzić w obliczu splotu fatalnych okoliczności. A charaktery poszczególnych postaci zdecydowanie tego nie ułatwiają. Pierwszy sezon jest fenomenalny, natomiast pomimo słabszej jakości sezonu trzeciego, nawet tam dochodzi do takich scen, które wstrząsają nami na tyle mocno, że aż przydałyby się pasy bezpieczeństwa. Mocne. Podobało mi się. A Wy co polecacie?
    • 0 komentarzy
      Feministki głoszą hasło "przemoc ma płeć" (w domyśle - męską). Tymczasem chociażby raport "Diagnoza przemocy wobec dzieci 2023" wskazuje, że: "Sprawcami przemocy psychicznej i fizycznej wobec dzieci ze strony bliskich dorosłych najczęściej byli rodzice - ojcowie (odpowiednio, 39% i 35%) i matki (odpowiednio 43% i 31%)." Niechętnie pokazuje się tego typu dane, ale warto je znać mimo że uporczywie marginalizuje się takie informacje, co stanowi element kultury anulowania (cancel culture, cenzura tego co nie przystaje do ideologii).
      Zachowujmy trzeźwy osąd i wielką czujność, empatię, kiedy widzimy przekazy niewiarygodnie tendencyjne, jednostronne, a przy tym ewidentnie używane do celów politycznych, propagandowych czy nastawione na promocję różnych fundacji pozyskujących środki z budżetów publicznych oraz innych źródeł (w grę często wchodzą bardzo duże kwoty). W takich wypadkach istnieje bowiem ogromne ryzyko, że zostaniemy zmanipulowani lub okłamani. 



  • Ważna informacja

    Chcąc, by psycholog ustosunkował się do pytania zadanego na forum, należy we wstępie podać swój wiek oraz swoją płeć i spełnić warunki podane w instrukcji darmowej porady. Psycholodzy udzielają odpowiedzi w miarę możliwości czasowych. W razie doświadczania nasilonych myśli samobójczych należy skontaktować się z numerem 112 by uzyskać ratunek. Doświadczając złego samopoczucia lub innych problemów można rozważyć też kontakt z telefonami zaufania i pomocowymi - niektóre numery podane są tutaj.

  • 05e7f642-357a-49b3-b1df-737b9aa7b7a1.jpg

  • SKOCZ DO:

  • PODCASTY-OCALSIEBIEpl.jpg

  •  
  • Podcasty i filmy o psychologii

  • Książki o rozwoju osobistym i psychologii

    83eaf72d-ea6e-4a48-ab5f-9aefa9423f3d.jpg

×
×
  • Utwórz nowe...

Ważne informacje

Używając strony akceptuje się Warunki korzystania z serwisu, zwłaszcza wykorzystanie plików cookies.