Przeszłość niszczy moje życie

[Kasia13]

Witam , mam na imię Kasia 35 lat, na codzien zwyczajna prosta kobieta, pracuję w firmie po moim zmarłym tacie niby wszystko z pozoru wygląda normalnie ale moje życie to jedna wielka tajemnica. Urodziłam się w rodzinie gdzie panowała przemoc ( zwłaszcza psychiczna) i alkohol, do końca życia taty (33 lata) nie uwolniłam się z domu, strach przed opuszczeniem mamy, strach przed pozostawieniem rodziców samym sobie skutecznie mnie zablokował, zawsze byłam odmienna bez życia, radości , do dziś ciężko mi wyjść do ludzi , bawić się czuć dobrze, dobrze to czuję się tylko na znanych mi gruntach jak praca czy dom reszta odpada nawet w mieście nie byłam już kilka lat na spacerze. Cały czas targają mną emocje, wszystko co robię musi być idealne, odkładam pieniądze do kilku kopert, wszystko dokładnie wyliczam, płacę sama rachunki a każdą porażkę przeżywam bardzo zle. Na domiar złego co noc targają mną lęki, widzę śmierć bliskich, choroby , przyszłość której się boję nie mogę spać i czasem aż zrywa mną jak się zestresuje, mam też napady głodu i dni że wogóle nie chce mi się żyć. Moją mamę wręcz niańczę i trzęsę się o jej zdrowie, z mężem robię podobnie ze wszystkiego go wyręczam🤦🤦 płacę jego długi, znoszę romanse internetowe, sprzątam byleby nikt nie widział że jest źle bo pewnie by później wytykali mnie palcami 🤦🤦 choć i tak trudno tego nie zauważyć, nie wiem już jak żyć straciłam chęci i cel, nikt tak naprawdę nie kocha mnie i nigdy nie kochał, większość facetów była ze mną tylko dla kasy nawet nie starali się tego ukrywać jak odchodzili, dla ojca byłam nikim całe życie słyszałam że jestem beznadziejna, gruba, brzydka że bez niego nie poradzę sobie. Byłam zawsze dla innych a teraz czuję że nie dam rady, byłam gdy umierali, chorowali, gdy były konflikty w małżeństwie rodziców, byłam gdy moi partnerzy popadli w długi , gdy inni chcieli byłam i wtedy zatraciłam siebie. Nie mam marzeń, pasji ani planów , wszystko robię byleby Dali mi spokój i nie czepiali się, teraz ulubionym tematem jest żebym zaszła w ciążę a mnie mdli ze strachu wiem że nie poradzę sobie z porodem i niemowlakiem zresztą nie mam chęci być kolejny raz opiekunką , a w dodatku po ciąży będzie jeszcze więcej zdrad . Najchętniej bym znikła bez śladu , co noc marzę o tym , zwłaszcza że mąż napiera na dziecko nie wiem czy nie ucieknę.

Edited August 12, 2021 by Kasia13

[Oksymoron]

Gdybym miała romansującego na boku męża, już dawno bym się go pozbyła ze swojego życia. Jeśli jesteś pewna, że zdradza i będzie to robił nadal to po co trwać w takim związku? Musisz zadbać o SIEBIE Kasiu. Nie znam się, ale myślę, że terapia mogłaby Ci pomóc. Najpierw poukładaj sobie wszystko w głowie, a potem zacznij działać z ludźmi wokół siebie. Ucieczka nic nie da.

I nie daj się zmusić do ciąży. To Twoje ciało i nikt nie ma prawa za Ciebie decydować. Skoro czujesz, że nie dasz rady, to tego nie rób. Pamiętaj, że nieszczęśliwa matka = nieszczęśliwe dziecko. 

[AnnaMaja]

Kasia, jesteś za dobra dla nich. Jeśli nic nie zmienisz to tak już będzie do końca życia. Czas abyś pomyślała o sobie co Ty tak naprawdę chcesz robić w życiu. Pomyśl co sprawia Ci przyjemność i rob to jak najczęściej. Rodzina odkryła, że zrobisz za nich wszystko więc to wykorzystują. Nie daj się im, wyznacz swoją granice którą nie przekroczą. Jeśli wiesz że mąż Cie nie kocha to czemu nadal z nim jesteś? Po co Ci taki chłop który romansuje z innymi, nie wspiera Cię a tylko wykorzystuje? Kolejna sprawa to dziecko. Jak nie czujesz potrzeby mieć dziecka to nie zachodź w ciąże. To twoja decyzja jest najważniejsza bo to  Ty będziesz nosiła 9 miesięcy, potem rodziła i zajmowała się latami dzieckiem. To wszystko będzie na Twojej głowie. Wiem co mówię, bo sama mam dzieci i jest cholernie ciężko. W większości przypadków cala odpowiedzialność spada na matkę. Po urodzeniu dziecka życie się zmienia nie do poznania. Wiele par tego nie przetrwało, wiec to nie jest taka prosta sprawa. Wiadomo ze dziecko to cud narodzin i ogromne szczęście  ale tez ogrom obowiązków i problemów. A z tego co opisujesz to nie sądzę żeby Ci mąż pomógł, a taka droga to prowadzi tylko do depresji. Szkoda życia na usługiwanie innym. Proszę Cię znajdź swoją drogę i nie daj się tym hieną.

[Andzia0871]

Kasiu pomysł czego chcesz od życia czy żyć jak żyjesz czy coś zmienić, jeśli to drugie zrób to nie będzie łatwo ale z czasem poczujesz się wolna. Jesteś nie zależna finansowo więc na co czekasz? Kochasz męża? Odpowiedź sobie.  A dziecko poczekaj na odpowiedniego partnera, to ma być największe szczęście w życiu a nie kolejne tortury. Weź słuchawki ulubiona muzykę i wyjdź z domu idź przed siebie, jesli musisz płacz. Może odnajdziesz w sobie odwagę do zmiany