Cześć, nie wiem co mi jest.

[magsza]

Cześć nazywam się Magda i mam 21 lat. Od pewnego czasu ciągle płacze bo boje się utarty ukochanego. Jak wiecie teraz nie będzie możliwość żebyśmy mogli się spotkać ze względu na ograniczenia w przemieszczaniu się a to właśnie dobiło mnie najbardziej. Nie ustanie płacze, do tego brak aptety i bezsenność. Nie umiem sobie z tym poradzić. Przywiązuje się do niego bo nikt nigdy nie okazywał mi tyle miłości co on. Moi rodzice nigdy nie powiedzieli mi że mnie kochają w dzieciństwie byłam głównie bita i wyzywana od najgorszych. Chce wiedzieć jak moge poradzić sobie w obecnej sytuacji żeby calkiem nie zwariować.

[Andrejon5]

Cześć, mam na imię Andrzej i mam 30 lat. Przez 7 lat byłem w związku z dziewczyną i również bałem się utraty ukochanej i stało się to bo bardzo w to wierzyłem i zamiast cieszyć się życiem i miłością, wprowadzałem złe emocje do naszego towarzystwa. Gdy razem zamieszkaliśmy cieszyłem się, że będziemy spędzać razem tyle czasu i że będę miał ją na oku, jednak zadziałało to odwrotnie uczucia wygasły. Ja uzależniłem się emocjonalnie od Niej, w rodzinie również nie miałem wsparcia i teraz walczę z tym sam, ale powiem Ci że jeżeli będziesz nastawiona negatywnie to na pewno nie poprawisz sytuacji. Nie martw się na zapas. Skoro masz takie obawy to zastanów się jakie są powody ku temu. Nie dzwonicie do siebie? Nie piszecie? Powiedział Ci coś raniącego? Boisz się że nie jesteś wystarczająco dobra dla niego (jesteś)? Jeżeli to nie przetrwa tej sytuacji to znaczy, że nie trafiłaś na odpowiednią osobę.