Zły a zarazem dobry wybór

[Madziulka]

Hej. Na wstepie powiem ze mam 19 lat. Czas wyboru studiow po klasie maturalnej. 

Lecz powinnam zacząć pd czegoś innego. Od malego moja mama nękała mnie w związku ze szkołą. Jak źle napisałam slowo w zeszycie w 1-3 przepisywałam calutko zeszyt od poczatku. W dalszej edukacji gdy dostalam 3 z sprawdzianu. drugiego dnia poprawialam ja bo balam soe ze mama zobaczy. Balam sie reakcji. Kolejnych krzykow. W gimnazjum juz nie szlo mi tal rewelacyjnie. Zaczely sie krzyki. Ze jak w podstawowce uczylam soe z noa to mialam same 5 a teraz jestem bardzo slaba. Ze nic nie potrafię. W liceum oczywoscoe to samo. Plus falt ze raz uslyszalam ze jest idiotka... Takich rzeczy sie nie zapomonina. Dzięki temu nigdy w zyciu nie mialam dobrego kontaktu z mama. Ogranoczal sie "czesc jak w szkole? Nic" "albo jej narzekania na wszystko". Od pewnego czasu kestem z chlopakiem i kestem bardzo zzyta  z jego rodzina. Oczywiście mama kest o to zazdrosna. Ale to nie moja wina ze jego mama okazala mi przez ten krotki czas woecej milosco i rozmowy niz moja... 

Teraz przejde do sedna. Dostalam soe do jednej uczelni w mieście W a mój chlopak w mieście K. Jestesmy bardzo zzyci ze soba i rozlaka byla by dla nas koszmarem ogromnym. 

Moja mama mysli ze pojde na studia do W. A ja planuje isc do K na kirs i poprawoac mature. 

Nie wiem jak mam to powiedziec mamie. Dzięki życiu w strachu. Boje sie na powazniejsze rozmowy rozmawoac z mama. Przez co teraz tez soe cholernie boje i noe wiem co mam robić... 

[psycholog Mirela Batog]

Droga @Madziulka

jesteś teraz w bardzo ważnym momencie życia, kiedy samodzielnie wybierasz dalszą swoją przyszłość. Już sama sytuacja jest źródłem dużej niepewności i lęku. Do tego dochodzą Twoje trudne relacje z mamą. Nie masz wpływu na jej reakcje oraz to, co mówiła Ci w przeszłości, ale masz wpływ na swoją przyszłość i na to, co TY wybierzesz. Lęk przed rozmową z mamą może okazać się gorszy, niż sama rozmowa, bo rozmowa może trwać kilka- kilkanaście minut, a lęk i czarne scenariusz przeżywasz już od jakiegoś czasu. Jesteś dorosłą osobą, która ma prawo wybierać tak, aby być szczęśliwą i przeżyć życie na swoich warunkach. Absolutnie nikt nie ma prawa nazywać Cię idiotką, nawet w żartach. Im szybciej podejmiesz tę rozmowę, tym szybciej pozbędziesz się tego strachu. Do rozmowy możesz przygotować się na kilka sposobów:

1. zanotuj sobie na kartce najważniejsze argumenty, to co chcesz powiedziec
2. w myślach przećwicz kilka wariantów rozmowy, zakładając najgorsze scenariusze- "mózg jest ślepy" i nie wie, czy to realne zdarzenie, czy wyobraźnia. Po którymś powtórzeniu takiej scenki zauważysz, że Twoje emocje nieco opadają
3.  przed samą rozmową wynotuj sobie swoje mocne strony, swoje zalety i stwierdzenia autoafirmacyjne. Przydadzą Ci się do "zbijania" ewentualnych argumentów. Przykładowe stwierdzenia autoafirmacyjne to np. "czasem popełniam błędy, lecz jestem dobrym człowiekiem". "Mam prawo się pomylić i doświadczać życia po swojemu" "jestem dobrym człowiekiem, zasługuję na szczęście" "potrafię zrobić...../ pracować, poradzę sobie w tej sytuacji"
4. Poproś o wsparcie przyjaźnie nastawione Ci osoby: koleżanki, chłopaka. Niech każdy da Ci jakiś komplement, życzenia powodzenia, potwierdzą, że wierzą w Ciebie

Trzymam kciuki za dokonanie wyboru, który będzie najlepszy dla Ciebie.

Pozdrawiam serdecznie

Mirela Batog