Związek ze starszym mężczyzną

[Brocc]

Witam. Jestem 25 letnią kobietą. Pracuję, jestem zadowolona ze swojego stanowiska. Do tej pory byłam w 2 poważnych związkach. Pierwszy zakonczył się zdradą z jego strony, w przypadku drugiego zbyt duża różnica charakterów przyczyniła się do powstania decyzji o rozstaniu.

Problem, który chciałabym opisać jest związany z sytuacją, która trwa od kilku miesięcy. Weszłam w związek z dużo starszym mężczyzną (15 lat). Pracujemy razem. Aktualnie mieszkamy razem. 

Problem pojawił się około 2 miesiące temu. Zwiększona ilość pracy, coraz więcej czasu poświęcanego firmie wpłynęła negatywnie na nasze relacje. Gdy On wraca z pracy, zamiast porozmawiać ze mną lub spędzić razem czas, woli zajmować kanapę przed tv w salonie do późnych godzin. Bywa nieraz i tak, że śpi tam do rana. Zaczęłam odczuwac, że jestem potrzebna tylko do parzenia porannej kawy, prania, prasowania koszul i sprzątania. O stosunkach seksualnych nawet nie wspomnę, gdyż pozostaje to jedynie w sferze moich marzeń. Co najlepsze, zauważyłam że w pracy w kontaktach z innymi kobietami potrafi żartować, opowiadać o życiu, uśmiechać się, itp. W domu kompletnie nie ma na to miejsca z jego strony w chwili obecnej. Dawniej potrafiliśmy rozmawiać i śmiać się do białego rana. W pewnym sensie straciłam poczucie bezpieczeństwa, jakie miałam do tej pory (składał obietnice, później zmieniał zdanie nagle bez powodu i irytował się na moje zdenerwowanie).

Próbowałam rozmawiać z nim o tym co się dzieje, że chciałabym żeby zasypiał ze mną, okazywał czułość. Kilka razy pół żartem, pół serio rzuciłam uwagę odnośnie braku stosunków intymnych, obrócił w żart i zmienił temat. Przygotowywałam romantyczne wieczory, niestety nie pomogło.

Staram się myśleć pozytywnie, nie brać do siebie tego, ale powoli tracę na to energię. Wkrada się we mnie obojętność. Jestem udręczona, nie mogę spać. Boję się, że mimo tego, o czym rozmawialiśmy wielokrotnie na początku (że różnica wieku będzie problemem) to jednak będzie to kwestią dominującą.  Chciałabym znaleźć jakieś rozwiązanie, które pomogłoby naszemu związkowi. Żeby rozmawiał ze mną nie tylko o tym, co dzieje się w pracy, ale też w jego głowie i sercu. Chcę znów czuć się kobietą pożądaną, kochaną i docenianą. W ostatnim czasie brakuje tego.

Proszę o poradę jak zachęcić do rozmowy o problemie. Jak polepszyć kontakty i stosunki między nami? I przede wszystkim jak poradzić sobie z odczuciem odrzucenia.

 

Pozdrawiam

 

[psycholog Rafał Marcin Olszak]

@Brocc

Szanowna Pani,

relacjonuje Pani, że w ostatnim okresie jakość relacji wyraźnie się pogorszyła. Prosi Pani o radę, co z tym fantem zrobić. Jeśli ma Pani już za sobą prośby o szczerą rozmowę, sygnalizowanie partnerowi, że jest Pani niezadowolona z tego, jak wygląda obecnie związek, jeśli wyraziła Pani swoje uczucia z tym związane, a partner mimo to pozostaje niezainteresowany zmianą sytuacji, ciężko będzie cokolwiek zdziałać. Jak mówi piosenka „Do tanga trzeba dwojga”. 

Tego typu problemy, o których tu Pani mówi, można spróbować rozwiązać z pomocą terapeuty – w trakcie terapii dla par / małżeńskiej. Oczywiście to również odbywa się za zgodą i przy zaangażowaniu obu stron. 

Brak dobrej woli partnera proszę potraktować jako sygnał ostrzegawczy. Jeśli nie wykazuje on chęci do pracy nad związkiem na tym etapie, to co dopiero będzie w przyszłości, gdy naturalnym jest, że początkowy poziom energii, jaką wyzwala relacja, nieco maleje.

Może Pani również w ciepłej, życzliwej atmosferze zasugerować partnerowi, by sam pogadał z psychologiem bądź seksuologiem, by lepiej radził sobie ze stresem oraz rozstrzygnął, czemu ma tak niski poziom libido. To dość nietypowa sytuacja, by mężczyzna ze sporo młodszą partnerką nie wykazywał zainteresowania w sferze seksualnej. Z reguły młodość i witalność partnerki działa na mężczyznę budująco, jak afrodyzjak.  

Dalsze trwanie w głęboko niesatysfakcjonującym związku może negatywnie wpłynąć na Pani samoocenę oraz samopoczucie. Warto więc podjąć aktywne starania, by zmienić obecny stan rzeczy. A jeśli się nie da, rozważyć zasadność kontynuowania tej relacji. Ma Pani prawo oczekiwać zaangażowania od partnera – po to przecież tworzy się związek, by wzajemnie troszczyć się o swoje potrzeby i realizować wspólne cele, a nie tylko mieć kogoś od kawy i prasowania koszul. Pani miłość, czas, młodość to dary, których najwyraźniej partner nie docenia.

Zalecam także lekturę: