rodzice, brak własnej wartości

[nierealna01]

Jestem osiemnastoletnią dziewczyną. Nie mam pojęcia co robić. Mój tata obraża się na mnie, nie odzywa się do mnie przez dłuższy czas za każdym razem, gdy zobaczy mojego chłopaka, bądź sytuację, w której Ja i chłopak uczestniczymy, np. wystarczy gdy stoimy obok siebie, trzyma mnie za rękę. Jest "zazdrosny do bólu". Potrafi wyzywać mnie, mojego chłopaka, rzucać sarkastycznymi zwrotami, obraźliwymi, a najczęściej nie odzywać się. Czuję, że mną manipuluje, że robi "co chce" z moją psychiką. Mama za to na każdym kroku krytykuje mnie. Moja młodsza siostra znalazła chłopaka, według mamy "ideał", nic innego się nie liczy. Faworyzuje siostrę i jej chłopaka, mnie na każdym kroku wyzywa, krytykuje. Według Jej osoby mój chłopak jest debilem, mimo, że jestem z nim od kilku lat i wcześniej takiego zdania nie miała. Każdy mój krok, ruch jest krytykowany. Nie radzę sobie z tą sytuacją. Nie wiem jak mam podchodzić do rodziców. Rozmowa z nimi nie daje nic, tak samo łzy, czy mój faktyczny stan, gdy któreś z nich przesadzi. Czuje się tak, jakby znęcali się nad moją osobą psychicznie. Nie mam siły, na wszystko reaguje obojętnością, czasem łzami, zamykam się w sobie. Nie rozumiem dlaczego to wszystko robią, skoro widzą, że krzywdzą mnie emocjonalnie. Podejrzewam u siebie zaburzenia psychiczne, na które wpływ ma zachowanie rodziców. Proszę o radę.