Od 10 lat jestem w zwiazku w dziecinstwie czulam sie bardzo porzucona i samotna dlatego jak tylko ktos okazalo mi odrobine uczucia zakochalam sie wydawalo sie ze to czlowiek na ktorego cale zycie czekalam majac 16 lat zamieszkalam juz z nim majac 18 lat urodzilam pierwsze dziecko przez te dwa lata nasz zwiazek byl bardzo buzliwy ja jako nastolatka popelnilam kilka bledow ktore pozniej bylu pretekstem do linczowania mnie kazdego dnia wiec postanowilam odciac sie od znajomych i wszystkiego aby juz nigdy nie popelnic bledu i jego nie stracic przez te 10 lat stracilam calkowicie siebie kazdego dnia slysze ze nie nadaje sie do niczego ze jestem nikim ze nic mi w zyciu nie wyjd@ie a co kolwiek mam zasluguje jemu wiele razy myslalam o odejsciu ale z dwojka dzieci i wyprana glowa nie potrafie tego zrobic . wiem juz po tych latach ze on mnie kompletnie nie kocha i wlasciwie nie wiem dlaczego on sam jest ze mna jestem dla niego w domu tylko sprzataczka i tylko do tego sie nadaje mam 27 lat i wrocily mi mysli samobojcze ktore mialam jako nastolatka (wielokrotnie probowalam sie zabic zbawieniem od tego okazal sie on ) kazdego dnia co raz ciezej mi sie budzic usmiechac oddychac wszystko mnie meczy mieszkam za granica i jestem tu z tym wszystkim sama czasami smierc jest jednym rozwiazaniem w mojej glowie aby uciec . nie czuje ze kiedys jeszcze m9ge byc szczeliwa i ktos moze mnie pokochac a zwlaszcza z dwojka dzieci
