Wybicie z rytmu dnia i nocy

[Jason]

Cześć, jestem 33-letnim facetem.

Ogólnie to ostatnio funkcjonowanie mi się rozsypało i przyczyny są raczej dość złożone, bo mam różne problemy. Chciałbym, żeby mi ktoś poradził, jak zacząć powoli z tego wychodzić. Może najpierw napiszę, jak sytuacja wygląda aktualnie, a potem jakie widzę przyczyny tego rozwałkowania się mojego życia.

Na dzień dzisiejszy jestem wybity z rytmu dobowego. Zdarza mi się wstawać 11:00-12:00, zdarzają mi się drzemki w ciągu dnia, a potem późno w nocy nie mogę zasnąć. Biorę ciągle leki, bo leczę się na schizofrenię, i próbuję je ostatnio brać o trochę innych porach (lekarz mi na to pozwolił), mając nadzieję, że lepiej będzie z tym rytmem dnia i nocy. Chodzę na terapię indywidualną już ok. rok. Chcę kontynuować moje starania o start w branżę IT (interesuję się tą działką), czyli robić dalej taki kurs programowania i patrzeć na oferty pracy czy stażu, ale ostatnio dramatycznie mi to nie wychodzi. W ogóle myśli o wzięciu się do roboty generują ogromne napięcie psychiczne i popadam w prokrastynację, przestaję systematycznie pracować. Myślę jeszcze o poszukaniu jakiejś dziewczyny, ale boję się w ogóle związku, jestem mocno introwertyczny, wrażliwy, i odkładam to na później. To teraz napiszę krótko o przeszłości, która wg mnie do tego doprowadziła.

Jak się wychowywałem, to generalnie dom i rodzina kojarzyła mi się dobrze (i za to jestem wdzięczny), natomiast świat poza domem, rówieśnicy w szkole to było coś nieprzyjemnego. Z czasem również w domu i z rodziną zacząłem czuć się kiepsko, ale nie miałem zdrowia psychicznego, żeby wyruszyć w dorosłość. W wieku ok. 20 lat zdiagnozowano u mnie schizofrenię, zrezygnowałem ze studiów, zrobiłem technika informatyka i byłem na masie różnych zajęć terapeutycznych. Powolutku czułem po latach, że zaczyna być lepiej, że trochę otwieram się na ludzi, zrobiłem też prawo jazdy. Na tej ostatniej terapii też odczułem poprawę, jakiś czas temu czułem już taki rytm dobowy i że w końcu łapię równowagę w życiu. A teraz, od jakiegoś miesiąca zrobił się mega kryzys, mam wrażenie, że zataczam jakieś cholerne koło. W dodatku mam wrażenie, że takie funkcje mojego umysłu jak koncentracja i pamięć zaczynają szwankować, tak jakby choroba po latach zaczynała mi wypalać jakieś dziury w głowie.

No nic, trochę to wszystko skomplikowane, ale może będziecie w stanie mi coś poradzić. Choroba nie jest lekka, ale kurczę, nie dajmy się zwariować, musi to być możliwe, żeby sobie z nią poradzić.