OCD: Czy książki psychoterapeutyczne o OCD mogą zastąpić psychoterapeutę? Czy jeśli w tym momencie nie wrócę na psychoterapię to coś stracę?

[Masmix]

Cześć.
Proszę was bardzo o odpowiedzenie mi na parę pytań.
Być może mi tym pomożecie. Za każdą odpowiedź bardzo dziękuję. 

1.
Czy według was książki o OCD z autoterapiami/ćwiczeniami (w języku polskim i angielskim) i wszelakie materiały dostępne w Internecie mogą być tak samo efektywne jak psychoterapia u psychoterapeuty. Tym samym mogą w stanie ją zastąpić?

Czy istnieją obiektywne argumenty które stoją za tym że psychoterapia z psychoterapeutą posiada rzeczy i atrybuty których nie jest w stanie zapewnić praca z książkami i wszelkimi materiałami?

Pytam o to obiektywnie.

Jeśli mogę uzyskać te same efekty stosując psychoterapię z książek i materiałów dostępnych w Internecie to nie będzie potrzeba wydawać pieniędzy na psychoterapie, prawda?

2.
Czy macie jakieś doświadczenia z książkami czy innymi materiałami które wam pomogły?
Czy możecie jakieś polecić?

3.
Istnieją książki przeznaczone dla pacjenta oraz istnieją te przeznaczone dla terapeuty.

Czy pacjent nie może czytać tych dla terapeuty? Jeśli tak to dlaczego?
A może właśnie czytając lepiej zrozumie całość zaburzenia i potrafiłaby sobie sam z nim poradzić?

4.
Ogólnie to cierpię głównie na OCD z myśleniem magicznym przy lęku z dokonywaniem zmian które zostaną na dłużej, bez stałych rytuałów, kompulsja to głównie anulowanie podjętej zmiany lub po prostu unikanie jej podjęcia. Magiczne myśli dotyczą skojarzeń, liczb czy kolorów.

Oraz na takie objaw z trudnościami z podejmowaniem niektórych decyzji całkowicie bez myśli magicznych tylko z lękiem że podejmę złą decyzję lecz to w przypadku ważniejszych dłużej zostających ze mną decyzji a nie prozaicznych. Odkładam wtedy za długo podjęcie tej decyzji.
Czy analizuję ją czasem już kompulsywnie po jej podjęciu.

Leczę się aktualnie psychiatrycznie ale wiem że sama farmakoterapia raczej nie wystarczy.

Chodziłem wcześniej niecałe pół roku na psychoterapię poznawczo-behawioralną do psychoterapeutki z certyfikatem. Teraz też zajmuje się ona terapią schematów.
Z kontaktu z psychoterapeutką byłem zadowolony.
Jakoś się tak stało że psychoterapię przerwałem.

Ogólnie wygląda u mnie to tak że nieraz czuję że potrafiłbym samemu zaniechać niektóre kompulsje związane z myśleniem magicznym bo np. dotyczą niskiego lęku czy po prostu racjonalizuje sobie te myśli „to jest tylko zaburzenie” „to co mówi mi mózg nie musi być prawdą” i jestem w stanie przetrzymać lęk.
Mam również wiedzę z zakresu psychoedukacji zaburzenia.
Mogę zacząć stopniowo terapię Ekspozycji i Zahamowania Reakcji mam pomysły na ekspozycje ale wtedy wkrada mi się taka wątpliwość:

„Czy jak NIE WRÓCĘ w tym momencie na psychoterapię i będę sam powstrzymywał się od kompulsji tyle ile umiem to czy krótszy czas psychoterapii nie spowoduje że psychoterapeutka będzie miała mniej czasu na odkrycie czegoś dodatkowego (zaburzenia,schematy itd) u mnie, słabiej mnie pozna i przez to coś na tym stracę?”

To pytanie jest o tyle ważne że jeśli ustalę że nic nie tracę to pozwolę sobie pracować na własną rękę tak długo aż nie dojdę już do momentu którego bez psychoterapeuty nie pokonam.

Co prawda na psychoterapii ustaliliśmy że najpierw zajmiemy się OCD a potem resztą jeśli taka występuje, bo OCD najbardziej destabilizuje moje życie.

Myślicie że jest sens zapytać się o to mojej byłej psychoterapeutki?
Czy każdy psychoterapeuta powie mi inaczej?
Czy psychoterapeuta przez etykę zawodową nie może mi narzucić zdania że tylko on jest w stanie spowodować poprawę w OCD?
---------------------------------

Przez te wątpliwość mając jakąś myśl obsesyjną poddawałem się kompulsji której mógłbym się nie poddać właśnie przez obawę ze nie wiem czy jak nie pójdę na psychoterapie to coś mogę stracić.

Przez to ostatnim czasem popadłem mocniej w OCD z Myśleniem Magicznym.

Wygląda to tak:

Myśl obsesyjna z niskiego/średniego pułapu lęku → Stwierdzenie że mogę się nie poddawać kompulsji → Niepewność czy jeśli się jej nie poddam to decyzja o powrocie na psychoterapię się nie skomplikuje → Poddanie się kompulsji i chęć zapomnienia i sprawie.

Pozdrawiam 

[cynamonowe_ciastko]

Dzień dobry.

Niestety książki, ani materiały ćwiczeniowe z Internetu nigdy nie zastąpią psychoterapii. Nie ma żadnych badań naukowych na potwierdzenie ich działania, natomiast na psychoterapię są. Zwykła osoba nie jest w stanie zweryfikować, które treści są rzetelne, a które nie, natomiast terapeuta posiada profesjonalną wiedzę i wie, jak poprawnie przeprowadzić ćwiczenie. Ponadto w Internecie łatwo trafić na pseudo terapeutów i coachów, w Polsce nie ma regulacji prawnej co do zawodu psychoterapeuty, dlatego wiele osób bez ukończenia 4-letniej szkoły psychoterapii i bez certyfikatu może legalnie oszukiwać innych i podawać się za psychoterapeutę. Do tego dochodzi kwestia tego, że mając gotowe ćwiczenie niekoniecznie dana osoba będzie wiedziała, jak je poprawnie wykonać, ponadto nie ma kto tego monitorować, sprawdzać. Kontakt z drugim człowiekiem również jest niezastąpiony. Psychoterapeuta może ocenić obiektywnie daną sytuację, dzięki czemu dostosuje ćwiczenia do pacjenta i do konkretnego problemu, podczas gdy nawet jeśli znajdzie ktoś w Internecie rzetelne ćwiczenia, to nie będzie wiedział, które wybrać i które będą odpowiednie, tylko wybierze na chybił trafił. Warto również zauważyć, że psychoterapia daje nam również motywację, daje nam też wsparcie, możliwość rozmowy, możliwość obgadania pewnych obaw, problemów. Pamiętajmy też o tym, że niezastąpiony jest tu również dialog sokratejski, który pomaga dojść do niektórych (często nieświadomych) kwestii, odnaleźć coś, zauważyć, zwrócić uwagę na coś nowego. Sami sobie go nie przeprowadzimy, bo raz, że nie mamy wiedzy co do prowadzenia go, a dwa, że nie da się rozmawiać tak z samym sobą. Psychoterapeuta przede wszystkim ma obiektywne spojrzenie na sprawę i często ten obiektywizm jest bardzo potrzebny, a sami nigdy nie jesteśmy obiektywni w 100%.

Książki mogą być formą wspomagającą lub pewną formą wsparcia, ale nie zastąpią terapii. To trochę jak wypicie gorącej herbatki podczas anginy. Na chwilę pomoże na ból gardła, ale jednak bez antybiotyku się nie obejdzie. Ostrzegam również, że książki wspomagające także należy wybierać z dużą ostrożnością, bo jest wśród nich dużo pozycji z pseudonaukowym bełkotem. 

Jeżeli chcesz dowiedzieć się czegoś więcej o OCD to jasne, możesz sięgnąć po podręczniki naukowe z psychologii. Jednak psychoterapeuci nie uczą się zbytnio z książek. Ich nauka to wykłady, nagrania z sesji terapeutycznych, superwizje, praktyki terapeutyczne, warsztaty praktyczne, a także filmy i nagrania, które nie są dostępne dla ludzi ogółem, tylko oferuje je szkoła. Nawet gdybyś jakimś sposobem dostał w  swoje ręce jakąś książkę, to gwarantuję Ci, że jest ona tak napisana, że nie mając odpowiedniego wykształcenia, nic z niej nie zrozumiesz i nie będziesz wiedział, jak ją wykorzystać, gdyż nie jest napisana jak instrukcja, co i jak dokładnie zrobić po kolei.

To czy wrócisz na psychoterapię czy nie, to zależy od Ciebie. Najbardziej efektywna jest w tym przypadku poznawczo-behawioralna. Myślę, że regularna praca najbardziej Ci pomoże. Nie zniechęcaj się, czasami proces terapii trwa trochę dłużej. Na pewno nic nie stracisz, gdybyś zrobił sobie przerwę w psychoterapii. Po powrocie na pewno będziecie na bieżąco omawiać pewne sprawy i jak wyglądał czas Twojej nieobecności. Jednak zastanów się, czy na pewno dasz radę sobie z tym poradzić sam. Ewentualnie czy próby radzenia sobie samemu nie mogą być połączone z dalszym uczęszczaniem regularnie na psychoterapię.