Smutek

[fela]

Piszę znowu. Nikt mi nie odpowiedział. Czuję się zrezygnowana,samotna i strasznie smutna.Ciagle chce mi się płakać. Zwłaszcza jak pomyślę o tym dziecku, o którym wspomniałam w swoim pierwszym wpisie. Dowiedziałam się jeszcze paru rzeczy, które utwierdziły mnie w tym, że zawiedli dorośli. Niech mi ktoś powie jak można olać własne dziecko? Jak opiekun, który bierze na siebie odpowiedzialność za człowieka, nie wywiązuje się z niej,nie jest człowiekiem. Bo warunki bytowe materialne to każdy może dać,ale co z opieką,zainteresowaniem, miłością? A potem dziwią się, że młody człowiek zwraca się do osób, które okażą mu jakieś współczucie czy zainteresowanie ,ale zazwyczaj z krzywdą dla niego( np. sekty czy polecenie "leków", które uspokoją).Nie mogę o tym myśleć bez łez,bo zaraz czuję tę jego samotność i bezradność. Nie wiem. Zrobię sobie jeszcze badania,bo to może być od hormonów, chociaż nie sądzę. Poradźcie coś.