Problemy wychowawcze

[Mama33]

Jestem 33 letnią mamą 2 dzieci, 5cio letnia córka urodziła się z głębokim upośledzeniem, kilka razy ocierała się o śmierć co wpłynęło na wszystkich członków rodziny, ale niestety najgorzej z sytuacją radzi sobie nasz 7mio letni syn. Ma on problem z rozłąką, nie chce chodzić do szkoły, w ogóle zostawać beze mnie lub męża. Jest bardzo emocjonalny, każdy problem "wyolbrzymia", ma problem ze stawianiem czoła codzienności, wszystko go przeraża, brakuje mu odwagi i pewności siebie, myślę że ma też niską samoocenę ze względu na nadwagę i przykre komentarze ze strony rówieśników co do wagi właśnie. Poza tym jest świetnym chłopcem, kocha zwierzaki, chętnie pomaga, ma w sobie dużo empatii i radości, chociaż w stosunku do mnie i męża jest dość kłótliwy, dużo pyskuje i nie słucha nas zbytnio. Wszyscy chwalą go, wszystkie nauczycielki itp ale w domu często jest niegrzeczny. 

Proszę o poradę, w jaki sposób z nim porozmawiać, jakie prawdopodobne są błędy po naszej stronie, jak mu pomóc? 

[fela]

Witaj. Może syn boi się że Was straci. On też widzi ciężką chorobę siostry, na pewno odczuł strach wszystkich o jej życie . Ze względu na problemy zdrowotne córki być może poświęcacie jej więcej czasu,to zrozumiałe. Syn jednak potrzebuje Waszego wsparcia, zapewniania o miłości i o tym , że zawsze może na Was liczyć.Może pyskówkami próbuje skupić na sobie Waszą uwagę,a czasami musi po prostu odreagować stres szkolny i inaczej nie potrafi. Należy poprosić wychowawcę ,aby reagował na dokuczanie chłopcu przez rówieśników. Można porozmawiać z synem o zmniejszeniu nadwagi,ale zaznaczyć, że to dla jego zdrowia,a nie dlatego, że ktoś mu dokucza. Nie wiem jakim czasem dysponujecie, może wspólny ruch na świeżym powietrzu. I cały czas zapewniać go , że jest wartościowym człowiekiem. Pozdrawiam.