Jestem 33 letnią mamą 2 dzieci, 5cio letnia córka urodziła się z głębokim upośledzeniem, kilka razy ocierała się o śmierć co wpłynęło na wszystkich członków rodziny, ale niestety najgorzej z sytuacją radzi sobie nasz 7mio letni syn. Ma on problem z rozłąką, nie chce chodzić do szkoły, w ogóle zostawać beze mnie lub męża. Jest bardzo emocjonalny, każdy problem "wyolbrzymia", ma problem ze stawianiem czoła codzienności, wszystko go przeraża, brakuje mu odwagi i pewności siebie, myślę że ma też niską samoocenę ze względu na nadwagę i przykre komentarze ze strony rówieśników co do wagi właśnie. Poza tym jest świetnym chłopcem, kocha zwierzaki, chętnie pomaga, ma w sobie dużo empatii i radości, chociaż w stosunku do mnie i męża jest dość kłótliwy, dużo pyskuje i nie słucha nas zbytnio. Wszyscy chwalą go, wszystkie nauczycielki itp ale w domu często jest niegrzeczny.
Proszę o poradę, w jaki sposób z nim porozmawiać, jakie prawdopodobne są błędy po naszej stronie, jak mu pomóc?
