Smutek

[fela]

Jestem kobietą.Mam49 lat. Przed kilkoma dniami byłam na pogrzebie osiemnastolatka. Od tej pory ciągle chce mi się płakać. Jak pomyślę,jaki  ten chłopiec był samotny,niechciany i niekochany to łzy ciurkiem lecą.To chłopiec dla mnie obcy,był że szkoły mojego dziecka. Raz, może dwa razy go widziałam,ale słyszałam o nim dużo. Chłopiec ten był inteligentny i nawet żartował,ale od pandemii podobno się zmienił.Z relacji rówieśników wynika, że zaczął brać używki typu Benzo. Matka tego chłopca nie żyła,a ojciec był za granicą na zarobku.Opiekowali się nim jakaś ciocia z wujkiem, którzy nie za bardzo chyba się nim interesowali, bo nawet szkoła miała z nimi słaby kontakt. Zmarł prawdopodobnie z przedawkowania. Nikt nie powiadomił szkoły,dzieciaki same się dowiedziały na swoich forach.Na pogrzebie nie było opiekuna i później wciąż szkoła nie mogła złapać z nim kontaktu. To takie smutne, że nikt nie interesował się tym młodym życiem. A ja nigdy wcześniej nie reagowałam tak emocjonalnie na takie zdarzenia. Nie wiem dlaczego tak się dzieje.Nawet spotkania z innymi ludźmi są dla mnie uciążliwe. Ostatni raz tak emocje mi grały jak byłam w ciąży.Teraz jestem w okresie menopauzy, może ta nadwrażliwość wynika z hormonów? Chociaż gdzieś w środku czuję, że to nie dlatego. Zawsze było mi szkoda zaniedbanych w różny sposób dzieci i zwierząt.Tych, którzy nie potrafią się sami obronić. Jak sobie z tym poradzić?