Cały ja

[Mateusz97]

Cześć! 

Od dłuższego czasu zbieram się na to, aby wszystko z siebie wyrzucić, do tej pory wszystko dusiłem w sobie. 

Mam 25 lat i zero chęci do życia. Wpływa na to głównie samotność i wyolbrzymione myślenie o wszystkim, co wokół mnie. Ostatnimi czasy jest o wiele gorzej, nie mam nawet ochoty podnosić się z łóżka, a wzięcie kubka do ręki, aby napić się herbaty, graniczy z cudem. Dorosłość, która dość wyraźnie zaznaczyła swoją obecność, jest na tyle wykańczająca, że dni mijają poza moją świadomością i każdy wygląda dokładnie tak samo. Do tego dochodzi brak jakiegoś życiowego celu i zero wsparcia ze strony najbliższych. 

Mam nadzieję, że u Was jest lepiej!

Chętnie zwyczajnie popisze z kimś, kto czuje się podobnie lub z kimś, kto mógłby mi w końcu pomóc wyjść z letargu. 

Życzę wszystkim miłego dnia i zapraszam do kontaktu

[fela]

Hej Mateusz. Czasami też się tak czuję. Też miewam problemy za sobą.Dlatego trafiłam na tę stronę i sam fakt, że mogłam wyrzucić z siebie to,co mnie boli bardzo mi pomógł. Wiem, że tu nikt dziwnie na mnie nie popatrzy, nie spojrzy z litością albo pogardą. Oprócz tego może czasami uda mi się komuś pomóc albo po prostu dać dobre słowo czy być. To nasze codzienne życie jest za szybkie,dlatego nauczyłam się zwalniać. Czasami lubię sobie sama posiedzieć w ciszy, pogapić się w okno.Od ludzi złośliwych trzymam się z daleka. Oczywiście muszę chodzić do pracy,w domu też jakoś funkcjonować.Czasami to bardzo trudne.Nauczyłam się odpowiadać ludziom np. nie interesuje mnie to,jak ktoś plotkuje albo ja tego nie potrzebuję, jeśli ktoś się chwali, że kupił to czy tamto. Jeśli pytają dlaczego np.nie oglądam telewizji,to mówię,bo tak chcę.Coś innego np. bo lubię. Przestało mnie obchodzić co sobie pomyślą albo powiedzą za moimi plecami.  Jednak mam już trochę lat i zajęło mi to trochę czasu,żeby to wszystko zrozumieć. Pewnie, że czasem boli to czy tamto,ale tacy są ludzie. Pozdrawiam.