Dlaczego on mnie niszczy psychicznie?

[psycholog Rafał Marcin Olszak]

Cytat

Witam,

Jestem w związku od ponad 3 lat. Z boku wydawać się może, że jest to zwiazek idealny, że pasujemy do siebie. Ale niestety... wszystko popsuło się od kiedy mój  'luby' zaczął kłamać, oszukiwać, kręcić. Wszystko przez wyjścia z kolegami, których mu nie zakazuje. Umawiamy się, że wiem, gdzie idzie i z kim, i o której wróci... Tylko, że wszystko są to tylko słowa. Na początku naszego związku on miał małą przygodę, o ile nazwać to tak mozna. Po prostu flirtował i spotkał się z inną. Od czasu kiedy się o tym dowiedziałam przestałam mu ufać skończyłam to po czym on tego bardzo żałował i wróciłam do niego. Powtórzyło to się jeszcze raz. Wyjścia mijały się z uzgdnionymi przez nas "zasadami".  Tkwiąc w tym do dziś, próbując cos zmienić nie przynosi to zadnych efektów. Co prawda kiedy jest ze mną widać, że mnie kocha, że jest ze mną i dla mnie. Kiedy wychodzi staje się kimś zupełnie innym, podłym i chamskim kłamcem... Kilka razy próbowalam dawać mu szanse, on obiecał, przyżekał, podkreślał jak bardzo mnie kocha i dalej nic... 

Ale nie ważne... myślę, że powinnam to zakończyć, ponieważ czuję się zniszczona psychicznie przez to wszystko... stałam się bardzo nerwowa, zlękniona, nawet agresywna.. Kiedyś taka nie byłam a teraz czuję, że jestem na granicy wytrzymałości... Nie mogę sobie z tym wszystkim poradzić... próbuję ale to jest ponad mną. 

Jest mi strasznie ciężko bo z jednej strony bardzo go kocham... ale z drugiej widzę jak się zmieniam i jestem kłębkiem nerwów... pozatym ostatnio stwierdzono u mnie pewną  nieuleczalną chorobę, gdzie nerwy tylko ją pogłębiają.

Szanowna Pani,

ma Pani prawo do tego, by w związku nie być ranioną emocjonalnie, okłamywaną. Niejednokrotnie doświadczyła Pani rażącej nielojalności partnera. Zmienia się Pani nie do poznania, staje osobą nerwową, nieufną, słabnie Pani poczucie własnej wartości. Nabawia się Pani urazu do mężczyzn, co w razie zakończenia obecnej relacji będzie też rzutować na kolejne. Nasuwa się zatem pytanie, co musiałoby się stać, by zdecydowała się Pani zadbać o swoje dobro?! Wygląda na to, że relacja tak Panią wyczerpuje, że brakuje Pani siły do potrząśnięcia samą sobą. Inaczej nie byłby do tego potrząśnięcia potrzebny terapeuta, który dobitnie sygnalizuje: PROSZĘ SIĘ SOBĄ ZAOPIEKOWAĆ. Czy tak Pani sobie wyobrażała miłość? Czy tego Pani pragnęła w związku? Czy to, jaką jest Pani kobietą w tej relacji, jest naprawdę tym, jaką Pani chce być faktycznie kobietą, partnerką? Proszę poddać głębokiej refleksji swoje motywy trwania w tym związku. Jeśli natomiast zgadza się Pani z twierdzeniem „Wierzę, że miłość jest wartością nadrzędną i ten, kto naprawdę, prawdziwie kocha wszystko zniesie, wszystko wybaczy, bo w imię miłości trzeba cierpieć”, zalecałbym dodatkowo lekturę artykułów: