Brak związku

[elad]

Dzień dobry

Mam 22 lata i studiuję fizjoterapię na trzecim roku. Choć może się to wydawać śmieszne to moim problemem jest to, że nie jestem z nikim w związku, a dokładnie to, że zaczynam być wręcz przekonana co do tego, że nigdy z nikim nie będę i przez całe życie będę samotna. Przekonanie to wynika z tego, że  wiem iż osoby takie jak ja nie interesują innych. Chodzi o to, że mówię bardzo, bardzo mało (w większej grupie odzywam się rzadko, a gdy jestem z kimś sam na sam jeszcze rzadziej - co uważam za najważniejszy problem), nie mam zainteresowań, niezwykle trudno jest mi mówić o emocjach i swoich uczuciach, dystansuje ludzi, w towarzystwie płci przeciwnej czuję się skrępowana, boję się intymności (nie chciałabym nikogo rozczarować). Pisząc w skrócie jestem nudna. Byłabym niezwykle wdzięczna za rady, które wskażą mi,  jak mogę zmienić to jaka jestem, by nie skończyć tak, jak się tego boję.

[elad]

Dzień dobry

Bardzo dziękuję za odpowiedź. Odnosząc się do tego, co Pani napisała, chciałabym dodać, że mój obraz samej siebie jest w zupełności prawdziwy i sprawdzony niejednokrotnie poprzez obserwację swojego zachowania oraz innych osób podczas wielu różnych sytuacji, patrz spotkania ze znajomymi, urodziny koleżanek, wolny czas spędzany ze znajomymi na uczelni. Podczas gdy inny rozmawiają między sobą, ja ich jedynie słucham, odzywając się jedynie wtedy, kiedy ktoś mnie o coś zapyta. Wtedy zresztą też mówię w sposób bardzo krótki i zwięzły. Nie potrafię zainicjować rozmowy a nawet podtrzymać tej zaczętaj przez kogoś innego. W czasie spotkań towarzyskich wyczuwane jest skrępowanie związane z ciszą zarówno ze strony towarzyszących mi osób jak i z mojej. Zaczynam odczuwać stres, ponieważ za wszelką cenę chciałabym coś powiedzieć, ale nie przychodzi mi do głowy zupełnie nic lub nic, co mogłoby zainteresować tę drugą osobę. Nie raz słyszałam pytania: "Co tak nic nie mówisz?", "Czemu tak tylko siedzisz?" itp. Kiedy odpowiadam, że nie mam aktualnie nic ciekawego do powiedzenia lub wzdrygam ramionami, ludzie zaczynają mnie ignorować, myślą, że mam zły humor lub, że to ja ignoruję ich.  A odnosząc się do tematu mojego wpisu, to ta małomówność jest dużym problem jeśli chodzi o nawiązanie z kimś bliższych relacji. Przecież żaden chłopak nie chciałby mieć dziewczyny, z którą nie da się pogadać. 

Pozdrawiam

Elżbieta

[elad]

Pani Katarzyno,

Serdecznie dziękuję za odpowiedź i poświęcony czas. Postaram się skontaktować z psychoterapeutą.

Pozdrawiam

Elżbieta