Problem z agresją

[scharnery]

Dzień dobry,

(przepraszam za brak przecinków) szczerze mówiąc to jestem tu pierwszy raz natomiast osobiście nigdy nie uważałem psychologii za poważnej nauki. Raczej ograniczoną jedynie do empirycznych wniosków, które nie są precyzyjne pod względem statystyki. Dużo natomiast interesuję się neuroscience oraz neurologią. Mój kręg zainteresowań to przede wszystkim matematyka oraz informatyka. W sumie to kilka lat temu zdiagnozowałem u siebie zespół aspergera, ale nigdy nie udałem się do specjalisty w celu diagnozy, ponieważ nie ma to dla mnie większego znaczenia.

Moi idole to doktorzy oraz naukowcy, którzy są bardzo spokojni lecz sam osobiście jestem bardzo emocjonalny. Potrafię znaleźć odpowiedź na każde pytanie i jestem bardzo logiczny ale kierują mną mocno emocje oraz łatwo wpadam w uzależnienia. Zauważyłem też w młodym wieku u siebie że jestem mistrzem łamania schematów. Często potrzebuję 2 przykładów pewnego zbioru aby dostrzec ogólny schemat. Zadania z matematyki na poziomie matury oraz studiów są dla mnie schematyczne. Wyzwanie stanowią dla mnie olimpiady oraz problemy(matematyczne) które sam dla siebie wymyślam

Bardzo nie lubię jak ktoś jest dla mnie przesadnie miły. Są ode mnie lepsi są ode mnie zdecydowanie lepsi w matematyce oraz machine learning a ja nawet nie jestem na poziomie klasy światowej, więc nie lubię jak ktoś jest pełen podziwu względem moich dokonań. Są ode mnie dużo lepsi a podziwianie mnie traktuję jako przymilanie się.

Nie lubię poznawać nowych osób. Nie lubię mówić o sobie. Mam swoje wąskie grono. Często mam problem z odpisaniem nieznajomej osobie, które "przez przypadek natknęła się na mój profil gdzieś i ma dla mnie projekt". Czasem pytam się bliskich jak w tej sytuacji odpisać osób które nie mają pojęcia o tematyce, na temat której dana osoba do mnie pisze bo mam za dużo zdań w głowie aby krótko odpisać.

Lubię wchodzić anonimowo na różne fora i pozwalać sobie na dużo, być bezczelnym, aroganckim oraz wykazywać komuś błędy ale w celach edukacyjnych oraz porad życiowych. Nie potrafię opowiedzieć 2 raz tej samej historii oraz dostrzegam swoje schematy zachowań, które mnie irytują i próbuję od nich odchodzić. W kontaktach z pracownikami naukowymi jestem natomiast miły oraz oficjalny. Albo np jak ktoś nie umie zrobić z jakiegoś zadania albo rozwiązać problemu i wrzuca na forum, jestem bardzo miły.

Mam natomiast pewien problem. Uważam się za bardzo spokojnego i ciężko mnie wyprowadzić z równowagi. Po prostu rozumiem pewne struktury i nawet wiem że złość mi nic nie daje więc nie wkurzam się praktycznie na nic.

Jednak czasem mam takie momenty w których po prostu nie panuję nad sobą. Dziś się to zdarzyło. Przedostatnio pół roku temu. W których po prostu tracę nad sobą panowanie i musiałem coś zniszczyć aby się rozładować. Dzisiaj pewna kobieta z którą kręcę lecz ostatnio dowiedziałem się że mnie oszukuje miała do mnie pretensje w zasadzie o nic a ja wybuchłem i zacząłem ją wyzywać od dzi*ek i że to koniec znajomości zadzwoniłem do niej wydarłem się na nią i zablokowałem ją. W głębi siebie doskonale wiedziałem że lepiej być spokojnym w tej sytuacji lecz emocje po prostu wzięły nade mną górę i nie byłem w stanie się kontrolować. Później zadzwoniła do mnie i nie wiem jakim cudem pogodziliśmy się. W relacji z kobietami jestem totalnie ślepy. 0% zdrowego rozsądku więc prawdopodobnie popełniłem złą decyzję godząc się z nią skoro mnie okłamywała lecz tematem o który chciałem zapytać jest niekontrolowanie agresji. Jest to mój problem. Czasem po prostu wybucham i nie potrafię tego kontrolować. Czy powinienem się udać na terapię? Nie lubię tego typu zabaw i uważam je za niepotrzebne lecz bardzo chciałbym panować nad sobą oraz aby nie zdarzały mi się napady agresji. Są może jakieś "domowe sposoby" na panowanie nad agresją czy potrzebna jest interwencja specjalisty?

Pozdrawiam,

k