Skocz do zawartości

Co mogę zrobić oprócz dania partnerce przestrzeni żebyśmy do siebie wrócili?


psit4s1

Polecane posty

Jestem 23 letnim studentem, pracuję na pełny etat, tam poznałem moją dziewczynę.

Moja dziewczyna Agata ma bipolar, ma 22 lata.

Wczoraj ze mną zerwała, gdyż nie chciała mnie więcej krzywdzić. Chodzi o ucinanie kontaktu, oddalanie się ode mnie i porównaniami do jej ex, gdzie wychodziłem niekorzystnie (kłóciliśmy się przez to bo z wiadomych względów mi się to nie podobało, przepraszała i mówiła że nienawidzi siebie za te myśli). Stwierdziła kiedyś, że nie czuje się przy mnie bezpiecznie, mimo że na początku Agata twierdziła coś przeciwnego (na początku naszego krótkiego, czteromiesięcznego związku miała epizod maniakalny, aktualnie ma epizod depresyjny). Napisała mi to poprzez wiadomość na messengerze, co mnie zdenerwowało, ponieważ uważam za brak szacunku, a poza tym nie spodziewałem się po niej próby zerwania przez tekst. Napisałem jej o tym i przeprosiła, potem poprosiłem o spotkanie po mojej zmianie, na co się od razu zgodziła.

Zdecydowałem się przybrać stanowczą, lekką agresywną pozę podczas zrywania, żeby być tym za czym tęskni, gdyż taki był jej były chłopak. To nie jest w moim stylu, raczej nigdy wcześniej tak się przy niej nie zachowałem. Zrobiłem Agacie jeszcze raz wyrzut o to że zamiast spotkania wybrała taką formę rozstania, to powiedziała mi że nie miała mi tego odwagi powiedzieć w twarz, a potem powiedziała że sama chciała zaproponować spotkanie, ale ją uprzedziłem (wydaje mi się to mało prawdopodobne ale nigdy wcześniej mnie nie okłamała więc ciężko powiedzieć, mniejsza z tym). Spytałem się czy to co napisała w wiadomości to główny powód rozstania, przytaknęła. Powiedziałem wtedy że ja również wcześniej myślałem o rozstaniu, z tym że rozstanie będzie dla mnie raczej boleśniejsze, ponieważ pracujemy w tym samym miejscu i będziemy się widywać bardzo często, a zmiana pracy raczej nie wchodzi w grę, przynajmniej do lipca. Agata odpowiedziała na to że myślę teraz tylko o sobie, potwierdziłem. Poprosiłem ją żeby pokazała mi swój telefon, żeby sprawdzić czy była wobec mnie lojalna, czego się teraz wstydzę. Powiedziała że to przekraczanie jej granic ale się w końcu zgodziła. Była lojalna. Przeprosiłem ją za to ale od niechcenia, Agata powiedziała żebym lepiej już wyszedł. Powiedziałem "bardzo chętnie" i to zrobiłem. Po wyjściu ku mojemu zdziwieniu poczułem ulgę i dumę z mojego zachowania.

Nie kontaktowałem się dzisiaj z nią ani ona ze mną, mimo że zawsze dużo codziennie ze sobą pisaliśmy. Nie wiem czy powinienem przeprosić za swoje zachowanie, czy lepiej poczekać na jej ruch. Wciąż ją kocham i chciałbym żeby nam się udało, ona też tego chciała tylko powiedziała że musi się sama uporać z tęsknieniem do ex i moja obecność może to utrudniać.

Lepiej dać jej przestrzeń i czekać aż sama się odezwie, czy przeprosić za swoje zachowanie i wtedy dać jej przestrzeń?

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gość
Odpowiedz...

×   Wklejony jako tekst z formatowaniem.   Wklej jako zwykły tekst

  Maksymalna ilość emotikon wynosi 75.

×   Twój link będzie automatycznie osadzony.   Wyświetlać jako link

×   Twoja poprzednia zawartość została przywrócona.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz wkleić zdjęć bezpośrednio. Prześlij lub wstaw obrazy z adresu URL.

  • SKOCZ DO: 
    Księgarnia >>>> | Apteka >>>> | Uroda >>>> | Sport >>>> | Dziecięce >>>> | Moda >>>>

  • PODCASTY.jpg

  • Wpisy blogu

    • 0 komentarzy
      Ludzie chętniej próbują z kimś nowopoznanym, niż sprawdzają nowe sposoby budowania relacji, bo łatwiej jest wymienić partnera, niż skorygować własne postępowanie i przepracować coś w sobie. Jeśli chodzi o małżeństwa, w Polsce coraz częściej okazuje się, że do dwóch razy sztuka. 
       
       
    • 0 komentarzy
      Plotka. Złośliwcy powiadają, że bywa to rodzaj przemocy pośredniej – dokuczania komuś okrężną drogą. Trochę straszne, bo – powołując się na dokument „Dylemat społeczny” – fake news roznosi się w sieci sześć razy szybciej niż fakt. Najwyraźniej rzeczywiście plotki są jak chwasty w ogrodzie; nawet jeśli zrywamy je, nowe rosną prędko. Czasami bywają to chwasty wyjątkowo toksyczne, bo używa ich się chociażby do mobbingu, gnębienia kogoś w miejscu pracy lub w związku z wykonywanym przez niego zajęciem. Na szczęście nie wszystkie plotki są takie złe. Na przykład ktoś kiedyś rozpowiedział, że podobno odziedziczyłem hotel. Kto by pomyślał, jak nagle i drastycznie może wzrosnąć atrakcyjność człowieka... 😆 Tak czy inaczej, uważajmy z tym plotkowaniem i pamiętajmy: plotka niewiele mówi o danej osobie – znacznie więcej o człowieku, który w nią wierzy. Miłego dnia.
    • 0 komentarzy
      Kolejny podcast z cyklu psychologia relacji bez cenzury: 10 zjawisk, które psują związki. Psychologia miłości w kontekście czynników, które mogą zakłócić lub nawet przyczynić się do zakończenia relacji. 
       
       
       
    • 0 komentarzy
      Kiedy ostatnio dane ci było doświadczyć głębokiego relaksu, któremu towarzyszy stan błogości, poczucia harmonii wewnętrznej i kojącego spokoju? Mam nadzieję, że miewasz takie odczucia nierzadko. Jeśli jest jednak inaczej, rozważmy, co można zrobić, aby sytuację poprawić. Wersja audio poniżej, a wersja tekstowa tutaj.
       
       
    • 0 komentarzy
      Nadciąga weekend i być może niektórzy poświęcą chwilę albo dwie na jakiś serial. Nie mam na to za dużo czasu, więc wolę za często do tego typu produkcji nie zasiadać, bo niekiedy ciężko oderwać się. Wstrzemięźliwość we wszystkim – nawet we wstrzemięźliwości, więc robię wyjątki. Jako psycholog cenię barwne postacie, interesujące relacje i tym samy interakcje między bohaterami. Dramaturgia, wątki psychologiczne i niecodzienny obyczajowy kontekst też mają znaczenie. Jeśli zatem ktoś podziela sympatię do takich klimatów, może sięgnąć po „Po złej stronie torów”. Fabuła wciąga, ale jest to zarazem studium głęboko dysfunkcyjnej rodziny, która próbuje sobie radzić w obliczu splotu fatalnych okoliczności. A charaktery poszczególnych postaci zdecydowanie tego nie ułatwiają. Pierwszy sezon jest fenomenalny, natomiast pomimo słabszej jakości sezonu trzeciego, nawet tam dochodzi do takich scen, które wstrząsają nami na tyle mocno, że aż przydałyby się pasy bezpieczeństwa. Mocne. Podobało mi się. A Wy co polecacie?


  • Ważna informacja

    Chcąc, by psycholog ustosunkował się do pytania zadanego na forum, należy we wstępie podać swój wiek oraz swoją płeć i spełnić warunki podane w instrukcji darmowej porady. Psycholodzy udzielają odpowiedzi w miarę możliwości czasowych. W razie doświadczania nasilonych myśli samobójczych należy skontaktować się z numerem 112 by uzyskać ratunek. Doświadczając złego samopoczucia lub innych problemów można rozważyć też kontakt z telefonami zaufania i pomocowymi - niektóre numery podane są tutaj.

  • 05e7f642-357a-49b3-b1df-737b9aa7b7a1.jpg

  • SKOCZ DO:

  • PODCASTY-OCALSIEBIEpl.jpg

  •  
  • Podcasty i filmy o psychologii

  • Książki o rozwoju osobistym i psychologii

    83eaf72d-ea6e-4a48-ab5f-9aefa9423f3d.jpg

×
×
  • Utwórz nowe...

Ważne informacje

Używając strony akceptuje się Warunki korzystania z serwisu, zwłaszcza wykorzystanie plików cookies.