Izolacja w zwiazku

[Mała Mi]

Mam 36 lat, córkę i mieszkam z partnerem,11 lat starszym odemnie. Od około 3 miesięcy nasz zwiazek "kuleje",jesli tak to mogę nazwać. Nigdy się nie otwierał to skryty człowiek w przeciwiestwie do mnie. Jesteśmy ze sobą 3 lata. Wcześniej jeśli czułam że się mijamy ciągle przez pracę to mówiłam że brakuje mi jego obecnosci i czułości i wtedy portafil być przy mnie, przytulić. Teraz nawet nie słucha, uważa że stwarzam problem a ja... tak chce porozmawiac, przytulić się, opowiedzieć co w pracy nawet a nie mogę. W pracy uśmiechnięta i otwarta na wszystkich w w domu w nocy jak wszyscy śpią to ja piszę tutaj a wcześniej płaczę. Nie mam z kim o tym porozmawiać, nie mam przyjaciół a koleżanka czy kolega... boję się otworzyć. 

[Problematyczna]

Partner powinien być przede wszystkim przyjacielem. Ja nie wyobrażam sobie związku bez wsparcia słowem, wysłuchania. Dla mnie automatycznie jeżeli partner nie potrafi Ciebie wysłuchać, jeżeli nie interesują go Twoje obiekcje, problemy to taki związek nie istnieje. Przecież rozmowa jest fundamentem. Sama sobie odpowiedz co ten związek wnosi do Twojego życia, myślę, że warto podzielić się z tym z partnerem.