Wykorzystywanie przez duchownego

[MuzikN]

Mam obecnie 23 lata. Gdy miałam lat 14 rozpoczęła się moja relacja z 27-letnim księdzem. Zakochałam się. Jeśli mogę tak to nazwać, bo w tym wieku wątpliwe by wiedzieć co to znaczy. Nie miałam wtedy wielu przyjaciół czy kolegów. Moja samoocena także nie była najlepsza, byłam wtedy troszkę przy kości. On zwrócił na mnie uwagę i moja naiwność kazała mi za tym pójść. To co było zakazane było dla mnie wyjątkowe. Nie wiedziałam, że będzie to miało takie skutki w moim dorosłym życiu. Mówił, że mnie kocha i zostawi kapłaństwo.. Po kilku spotkaniach w ukryciu.. nauczyłam się cierpieć. Wszystko toczyło się tak szybko a ja szłam jak w ogień w toksyczne uczucie młodej naiwnej dziewczyny z kompleksami. Wierzyłam, że to coś wyjątkowego. Co ja sobie myślałam.. Jak pewnie się domyślasz, z nim miałam swój pierwszy raz. Za wcześnie. Z nie tym. Za dużo by opisywać w tej sprawie, lecz..  do sedna. Skończyło się, nie mogłam już cierpieć i płakać po nocach. Po drodze gdzieś pojawił się szantaż.. 

Kończąc.. teraz mam 23 lata i myślałam, że jest wszystko okej. Nie potrzebowałam pomocy psychologa. Ale teraz wiem, że myliłam się. Ciężko jest zamknąć tak wielką sprawę samemu. Nie wiem tylko komu mogę zaufać i nie bardzo wiem też gdzie szukać. Z trudnem mi to przychodzi. Obwiniam się. Nie lubię siebie za to. Jemu wybaczyłam, że tak nieodpowiedzialnie mnie w to wciągnął będąc dorosłym. Trochę go usprawiedliwiam, a nie powinnam. Przestępstwo. Czy jestem sobie winna? Chcę żyć normalnie a narazie to miewam dziwne stany, lęki, przywiązuje się mocno, nie umiem być sama, niezdolna jestem do planowania przyszłości. 

 

tyle. 

[Nieznajoma555]

Myślę że powinnaś pójść do psychologa, jeśli z nikim o tym nie rozmawiałaś to chociaż sama rozmowa powinna Ci pomóc