Wysoka wrażliwość

[PurpleLola]

Z góry przepraszam jeśli post będzie chaotyczny.

Nie jestem pewna jak zacząć... wydaje mi się, że należę do tgz. osób wysoko wrażliwych... jestem zawsze nie pewna swego i czuję, że potrzebuję czyjejś pomocy i zgody żeby coś robić. Gdy już się za coś zabieram to tylko się martwię tym jak mi słabo idzie i to mnie jeszcze bardziej blokuje i przez to czuję, że nic w życiu nie osiągnę ani, że nic ekscytującego mnie już w życiu nie spotka. Czasami myślę co robią inni moi rówieśnicy, że część z nich wyjechała gdzieś na studia do innego miasta albo i za granicę i mają więcej doświadczenia ode mnie a przedewszystkim, że mają jaja.  Mi wszystko wydaje się takie nieosiągalne... 

Myślę,że na razie na tym zatrzymam ten post bo jak napiszę jeszcze więcej to już będzie rozprawka... 

Tak czy siak nie mam pewności czy mam depresję czy może zwyczajnie mam taki charakter... 

Czy mogę być osobą Wysoko Wrażliwą ? Czy da się coś zrobić abym sama wyznaczała własne cele a nie tylko porównywała się do innych?

[PurpleLola]

Dnia 1.01.2021 o 23:26, Piotr Rokubungi napisał:

Można to i tak nazwać; raczej twoja osobowość jest unikająca. Może poczytasz sobie o tym, jaka to jest osobowość unikająca. Ale to nie znaczy, że tak musi pozostać. Wiele można zmienić. Tylko może należałoby nieco egocentrycznie nawet pomyśleć o własnych potrzebach i marzeniach, a innych..zostawić w spokoju pod tym względem. Własne miejsce i szczęście można odnaleźć niekiedy w czymś zupełnie innym, niż do czego dąży tzw. większość. Jakby to jeszcze inaczej ująć: może myśl więcej sercem, a nie głową, i nie staraj się mierzyć siebie miarami innych ludzi. Powodzenia!

Poczytałam trochę i zrobiłam test i nie wydaje mi się żebym miała tę osobowość. Wg tego vo znalazłam taka osoba wycofuje się ze spotkań. Ja raczej nie wycofuje się tylko gdy na nim jestem to łatwo się wyłączam... no i gdy mam do wykonania jakieś zadanie to potrafię się przejmować że nie dam rady.

[PurpleLola]

Hmmm... mało poradną bo nie wiem co w życiu robić a nawet jak coś znajduje i pojawia się jakiś problem do rozwiązania to nie wiem jak się zabrać. Mało interesującą - mam wrażenie, że mało fajnych rzeczy w życiu przeżyłam, mało doświadczeń aby móc się nimi dzielić z innymi... i chyba też nie jestem jakąś porywającą, atrakcyjną towarzysko osobą- taką, z którą każdy lubi imprezować spędzać czas itp.

[PurpleLola]

Jeśli chodzi o myśli to raczej jestem szczera, uczucia- nie wstydzę się przyznać, że się np czegoś boję a co do marzeń ... czuję dużą niepewność bo pamiętam że gdy jako dziecko rozmawiałam z rodzicami kim chcę np zostać gdy dorosnę to oni zawsze przedstawiali mi ten pomysł jako słaby i chyba przez to jakoś nie nauczyłam się asertywnego podejścia do życia i mam tak że czuję, że potrzebuję czyjejś pomocy kogoś kto poprowadzi mnie w dorosłym życiu Czasem mi się wydaje, że chce być kimś więcej niż przeciętnym szarym człowiekiem i w moim wewnętrznym świecie jestem pępkiem świata   ... nie wiem czy inni też tak mają ale ja mam że w moich myślach moja idealna wersja mnie jest osobą, która zwraca na siebie uwagę i jest bardzo lubiana i jednocześnie zaradna życiowo 

[PurpleLola]

Próbuję się  pogodzić...ale też bliscy mówią że jestem leniwa...nie rozumiem na podstawie czego tak twierdzą. Po zatym boje się że akceptacja wiązałby się z poddanim słabościom a ja chce być lepszą wersją Siebie.

[PurpleLola]

To... od czego należy zacząć samoakceptację?

[PurpleLola]

Dziękuję za pomoc z całego serca. Zadał mi Pan w sumie kilka ważnych pytań.

[PurpleLola]

Sam fakt,że mogłam tu napisać o tych problemach był pomocny i że ktoś na nie odpisał