bezradność-depresja?

[julia55]

Witam bardzo serdecznie,
Pisząc, proszę o poradę

Mam taki problem, bo nie wiem jak pomóc pewnej osobie z otoczenia, która oznajmiła mi że podejrzewa u siebie…’nerwice’. Mówiła mi że to diagnoza jaką sobie sama postawiła z wiedzy alternatywnej/internetowej... stwierdzając ze jakieś zaburzenie na pewno ma. Co więcej , przy osobie którą kocha nie chce o tym mówić, tłumacząc że ma pewien dyskomfort, lecz czując się przy niej dobrze. Nie potrafi się dowartościować. Kolorowo patrzeć na świat. Wszystko wprawia ją w zdenerwowanie. „a dziwne rozmyślania odbierają smak życia” jest wiosna, wszystko się zieleni, ładnie pachnie, a jej to nie cieszy, nie zawsze tak było…. oczywiście są dni, kiedy zapomina o problemie, a miewają i takie że całe zło dnia zrzuca na tę przypadłość. Proszę o sugestie, co Państwo myślą, czy mieli Państwo w swoim otoczeniu/pracy styczność z osobą o podobnym nastroju?

[psycholog Mirela Batog]

Dzień dobry,

wszelkie diagnozy dotyczące występowania zaburzeń psychicznych może postawić lekarz psychiatrii i to do niego dana osoba powinna się skierować, aby rozwiać wszelkie wątpliwości, co do istoty swoich trudności. Kiedy podczas jazdy samochodem coś nam stuka w nadwoziu, to jedziemy do mechanika i prosimy o przegląd i naprawę specjalistę, nie szukamy w internecie alternatywnych metod, prawda? Lekarz psychiatra to lekarz jak każdy inny i zajmuje się dobrostanem psychicznym- warto znaleźć dobrego specjalistę i z nim wyjaśnić wszelkie niepokojące objawy.

To, co Pani jako osoba bliska może zrobić, to wsparcie: pomóc wyjaśnić wszelkie wątpliwości (np. niektórzy uważają, że do psychiatry chodzą "tylko wariaci"), zapewnić o współtowarzyszeniu i pomocy, można też pomóc nazywać tej osobie odczucia i myśli- "widzę, że zmienił Ci się nastrój", "mam wrażenie, że wiosna nie cieszy Cię jak kiedyś", "wspomniałaś o tym, że wszystko cię łatwo denerwuje". Można zapytać, jakiej pomocy ta osoba od Pani oczekuje, co Pani może dla niej zrobić.

I najważniejsze- jeśli ta osoba nie będzie chciała skorzystać z profesjonalnej pomocy, to musi Pani wiedzieć, że nie pomoże jej za nią. Pacjent zawsze ma wybór i może odmówić- w tej sytuacji czasem pojawia się złość, obwinianie tej osoby ("jak jesteś głupia, to cierp, ja ci chcialam pomóc"), a czasem poczucie winy, że nie zrobiliśmy wszystkiego, aby pomóc. Jednakże nie możemy "wyzdrowieć" za kogoś, lecz być przy nim i okazywać szacunek niezależnie od decyzji, jaką podejmie.

Podsumowując: zachęcam do skorzystania z pomocy specjalistów: diagnoza psychiatryczna i w razie potrzeby dalsza praca z psychologiem lub z terapeutą.

Pozdrawiam serdecznie

[julia55]

Szanowna Pani,

Serdecznie dziękuję za odpowiedź na mój post oraz  udzielone wskazówki.

Pozdrawiam J.