Błagam o pomoc.

[gothroughit]

W jednym wielkim telegraficznym skrócie:

moja rodzina to jedno wielkie bagno. w przeszlosci mojej rodziny jest jeden wielki mrok, sa wykorzystania seksualne, znecanie sie fizyczne, emocjonalne, rozbite malzenstwa, depresje, bieda, agresja i nienawisc. 
To wszystko robili sobie nawzajem czlonkowie rodziny. 

Z nikim z rodziny nie mam zadnych relacji. Swiadomosc ze pochodze z takiej rodziny sprawia, ze czuje sie nic nie warta. Gardze soba i siebie nienawidze. Czuje ogromna pustke przez to ze nie mam do kogo geby otworzyc. Mam znajomosci i przyjaznie, ale chodzi o moja wlasna rodzine!!!! Blizsza i dalsza, przeszlosc kazdego to smutek, mrok i bagno. Wykorzystane dzieci, dorosli w depresji, brak zdrowych relacji miedzy krewnymi, proby samobojcze. Strach i mrok.
Moja rodzina i jej haniebna przeszlosc jest dla mnie zrodlem ogromnego bolu emocjonalnego i depresji.

Nienawidze siebie i swojego zycia. Ta przeszlosc jest dla mnie tak ogromnym ciezarem, ze kazdego dnia przybija mnie do ziemi.

Mowi mi, ze nikt mnie nie pokocha, ze jestem obrzydliwa i ze smierdze na kilometr. Ze zaden mezczyzna nie bedzie chcial stworzyc zycia z takim gownem.

Chce odnalezc sens zycia, szczescie i zbudowac milosc do samej siebie. Pokonac przeszlosc mojej rodziny i zbudowac w sobie milosc do siebie, ale nie wiem jak. 

Jak pokonac przeszlosc mojej rodziny i wypelnic ta pustke ktora mam w sercu??? Jak zbudowac sobie szczesliwe zycie??? 
 

[gothroughit]

Probowalam myslec pozytywnie. Bla bla bla.

Zrodlo mojej jest w przeszlosci mojej rodziny.

To tak duze obciazenie emocjonalne, mieszanka negatywnych emocji polaczonych z brakiem milosci do samej siebie, ze uwazam ze nie zasluguje na nic dobrego. Uwazam, ze ludzie sie mna brzydza za to kim jestem i skad pochodze.

Pustke ktora mam probowalam wypelnic pieniedzmi, hobby, ale sie nie da. To wraca. Wraca swiadomosc skad pochodze, wraca pustka ze nie mam rodziny,z ktora moglabym gdzies pojechac czy sie spotkac, bo wszyscy to kryminalisci i chorzy ludzie.

 

[gothroughit]

Brzydze sie wlasnym zyciem. 
Od dziecinstwa jestem w ogromnej depresji.

przeszlosc rodziny sprawia, ze nie widze zadnej wartosci w sobie. pozwalam sie wykorzystywac. uwazam, ze jestem chodzacym gownem.

Czasem mysle sobie, ze ok, stworze sobie szczesliwe zycie bez rodziny.

ale znowu wraca swiadomosc kim sa moi przodkowie, ze to jeden wielki smród i gnoj a ja jestem ich potomkiem. i znowu wraca pustka.

musze to rozwiazac, bo tak sie nie da zyc. malo tego na swojej drodze w zyciu spotkalam wielu zlych ludzi ktorzy mnie niszczyli, wiec szukanie oparcia w innych ludziach odpada. wiem, ze sama musze wyjsc z depresji i znalezc rozwiazanie, dopiero siebie pokochac i dopiero wyjsc do ludzi. 

przez to, ze siebie nienawidze, pozwalam siebie zle traktowac