Dzieci

[Paulina 92]

Witam, chciałabym prosić o pomoc. Mam 27 lat od roku czasu tworzę rodzinę z moim obecnym partnerem oraz 2 dzieci. Pierwszy syn ma 5 lat i nie jest biologicznym synem obecnego partnera, przez 3 i pół roku wychowywałam go sama mieszkając z rodzicami gdzie można powiedzieć że dziadek traktował go jak własnego syna na wszystko pozwalał itp był rozpieszczany.Jego biologiczny ojciec widuje go raz w tygodniu. Kiedy poznałam mojego partnera po jakimś czasie okazało się że będziemy mieć dziecko wtedy wszystko się zaczęło przeprowadziliśmy się do niego po 11 miesiącach przeprowadziliśmy się do swojego mieszkania. Mieliśmy problemy z maluszkiem szpitale operacje nie mieliśmy tyle czasu by poświęcić starszemu synowi na rozmowę na przygotowanie z wyprowadzka syn jest strasznie związany z dziadkiem. Teraz nie potrafimy dotrzeć do niego na wszystko reaguje krzykiem kiedy mu się coś tłumaczy potrafi śmiać się prosto w twarz kara działa na niego chwilowo ma problem z tym by spał sam chociaż czekam aż zaśnie to jest dzień kiedy zaczyna wymyślać że się czegoś boi ale nie potrafi wytłumaczyć czego wymyśla różne preteksty. Rozmawiam z nim jednak te rozmowy są chwilowe bo szybko zapomina o ty co mu tłumacze z naszej rozmowy również wyszło że by chciał żeby było tak jak kiedyś że mieszkał z dziadkiem jednak nie ograniczam mu kontaktu co weekend zostawal u dziadków ale po każdym weekendzie przyjeżdżał pobudzony krzykliwy. Nie docierają do niego moje słowa powiem żeby nie krzyczał ale to też jest wszystko chwilowe. Proszę o pomoc co mogę zrobić jak dotrzeć do dziecka????? 

[Artemidena]

Podejrzewam, że syn cierpi z powodu pojawienia się najmłodszego dziecka. Wcześniej cała uwaga była skupiona na nim, a teraz młodszy syn bardziej jej potrzebował, przez co starszy mógł się poczuć odtrąconym. Dziadek jest dla niego nadal osobą, która ma dla niego dużo czasu i poświęca mu dużo uwagi, której pragnie. Wiec naturalnie wolałby z nim spędzać czas, bo daje mu tego czego potrzebuje. Jeśli do tego starszy syn był oddawany do przedszkola, kiedy z młodszym siedziała Pani w domu, to mógł się czuć niechcianym. Myślę, że warto zwrócić uwagę na jego rysunki, sny oraz jego więź z młodszym bratem oraz partnerem. Do małego dziecka najłatwiej dotrzeć zabawą. Lepiej ograniczyć karanie go na ten czas, być stanowczym, ale i wyrozumiałym, ale przez karę w tym okresie może się poczuć jeszcze bardziej odtrącany. Ważne, żeby równo traktowała Pani obydwoje dzieci. Warto też poświęcić starszemu trochę więcej czasu na zabawę z nim, czy rozmowę, by poczuł, że nadal Pani zależy na nim. Strach przed odrzuceniem może przekładać na inne rzeczy, np. w strach przed ciemnością, ponieważ trudno mu się samemu uporać ze strachem. Niekoniecznie więc "wymyśla", że się czegoś boi.

Dzieciństwo jest bardzo ważne w rozwoju psychiki, myślę więc, że warto byłoby pójść z synem do psychologa, on się na pewno profesjonalnie przyjrzy problemom dziecka i najlepiej Pani poradzi.