Utrata

[Misia51]

Rok temu spotkało mnie coś bardzo przykrego. Poroniłam dziecko w pierwszych 2 tygodniach  o którym nawet nie wiedziałam. Bardzo przeżyłam to ponieważ od bardzo dawna pragnę zostać matką. W dniu dzisiejszym nie mogę sobie poradzić. Obwiniam się o to. Nie chce mi się  schodzić z łóżka rano. Cały czas chodzę przygnębiona, kłócę się z obecnym partnerem (nic nie wie o poronieniu). Proszę o pomoc lub chociaż doradzanie jak mogę sobie zacząć z tym radzić. Nadal pragnę dziecka bardziej niż czego kolwiek 😢

[pinkrose]

Hej,

nie jestem ekspertką, ale co mogę poradzić bazując na własnym doświadczeniu, to że nie można w sobie trzymać dołujących, przykrych, ciągnących nas w dół doświadczeń/ emocji. Czy komukolwiek o tym komuś powiedziałaś? Za obwinianiem siebie idzie złość i nerwowość, które mogą bardzo negatywnie odbić się na Twoim zwiazku, bo w pewnym momencie partner będzie miał już dość wiecznych pretensji, których nie wie co jest powodem. 

Twój partner powinien być tą osobą, w której masz oparcie i możesz zaufać. Myślę, że jeśli jest naprawdę odpowiednim mężczyzną to wysłucha i okaże wsparcie, którego potrzebujesz. Razem dacie radę. Nie bój się mówić o uczuciach, a zwłaszcza z ukochaną osobą.

Trzymam kciuki