Nie radzę sobie z emocjami.

[Beznadziejna98]

Witam. Mam 21 lat, mam 4 rodzeństwa. Obecnie mieszkam z partnerem. Cały czas ciąży mnie przeszłość. Od malenkosci czułam się nie kochana, wychowywałam się w rodzinie w której był alkohol, mama zmieniała partnerów, aż wyladowalismy w domu dziecka, zaczęły się wtedy u mnie poważne problemy. W wieku 11 lat zaczęłam spożywać alkohol, kraść.. Przenosili mnie z jednego do drugiego domu dziecka.. Zaczęły się narkotyki, alkohol, zmieniłam partnerów. Byłam w toksyczny związku, w którym byłam bita, ponizana. Uzależniona byłam od wszystkiego. Nie radziłam sobie do momentu gdy straciłam wszystko.. Dach nad głową, kontakt z rodziną, przyjaciele się odwrócili, zostałam sama.. Byłam w szpitalu psychiatrycznym, i na terapii uzależnień. Poznałam tam wspaniałego faceta jestem z nim cały czas.. Ale jest problem, nie radzę sobie z tą całą przeszłością, szybko wybucham, klocimy się cały czas, nie panuje nad emocjami, potrafię go uderzyć i ponizyc. Wiem, że nasz związek wisi na włosku.. Nie chcę go stracić. Ale też nie potrafię się opanować. Nie wychodzę z domu, boję się ludzi. Zauważyłam, że to co mnie kiedyś spotkało i to jak inni mnie traktowali, to wszystko przenoszę do naszego obecnego życia. Potrzebuję pomocy, rady. 

[veronica]

Cześć. Zdaję sobie sprawę jak trudne to musi być dla ciebie, jestem w podobnej sytuacji, również mam problemy z wybuchami agresji. Od dziecka radziłam sobie z nimi w dość nietypowy sposób - pisałam listy do ludzi, którzy mnie krzywdzili, i nie tylko. To pomaga. Do dzisiaj prowadzę dziennik, co wieczór siadam i piszę co mi w głowie siedzi, wyrzucam złość na kartkę, bardzo to pomaga osiągnąć jako tako równowagę, dzięki temu i w dzień jestem spokojniejsza. A w momencie gdy czujesz przypływ agresji nagły, spowodowany nawet zwykłą błachostką, postaraj się najpierw zadać sobie pytanie 'Dlaczego?'. Dlaczego jesteś zła? Dlaczego akurat to cie zirytowało? Może zabrzmi to głupio, ale w przyplywie zlości wyłącza nam się mózg i czasem chwilą zastanowienia się co się właściwie stało możemy zdusic to w zarodku. Kluczem jest samoświadomość. Trzymam za ciebie kciuki, mam nadzieję, że z moich wypocin coś ci się przyda 😅