Jak zapanować nad agresją

[krzychu]

Witam. Piszę bo liczę że szanowni Państwo podpowiecie mi może coś jak sobie radzić z agresją. Zdarzyło mi się podnieść rękę na żonę i jest mi bardzo wstyd z tego powodu ale złość wzięła górę. Bardzo mi trudno nad tym zapanować ia żona wcale w tym nie pomaga. Jeszcze mnie prowokuje i dolewa oliwy do ognia. No ale prawda jest taka że nie powinno dojść do czegoś takiego. Czytałem gdzieś na sieci że problemy ze złością oznaczają depresję ale tak szczerze to raczej tego tak nie widzę. No ale chyba musi być jakaś przyczyna tej złości i podenerwowania prawie codziennie… Z robocie stresu dużego nie ma no więc sam nie wiem. Proszę o wskazówki jak sobie pomóc. Muszę jeszcze chyba uczciwie nadmienić że zdarza mi się zaglądać do kieliszka ale ograniczam się. Kocham żonę i dzieci i nie chcę żeby odchodziła. Pozdrawiam, Krzychu, lat 37. 

[psycholog Rafał Marcin Olszak]

@krzychu

Relacjonuje Pan, że ma problem z powstrzymaniem się od stosowania agresji. Wspomina Pan o trudnościach w komunikacji z żoną, prowokacjach z jej strony. Mówi Pan też o zastosowaniu przemocy fizycznej. Wskazuje Pan też, iż ostatnio stara się rzadziej sięgać po alkohol.

Warto na wstępie powiedzieć, że jeśli chodzi o stosowanie przemocy (fizycznej, słownej, emocjonalnej, ekonomicznej) wywołuje ona duży stres nie tylko u ofiary, ale również u agresora jak również świadków tego zdarzenia – na przykład dzieci, innych krewnych. Nadmierny, powtarzający się stres może powodować różne negatywne następstwa, na przykład zdrowotne. Praca nad wyeliminowaniem przemocowych zachowań ma więc głęboki sens. Cieszy zatem fakt, że rozgląda się Pan za wsparciem w tym zakresie. 

Jeśli chodzi o radzenie sobie z nadmierną, problematyczną złością, nierzadko pomocna bywa psychoterapia indywidualna pod kątem tak zwanego zarządzania gniewem. Często przy okazji człowiek uczy się lepiej radzić sobie ze stresem w ogóle. Czasami terapia okazuje się jednak niewystarczająca i potrzebny bywa udział w specjalnych warsztatach ukierunkowanych na ograniczanie przemocy. Zdarza się, że w pewnych przypadkach terapeuta może nie podjąć się psychoterapii, jeśli w jego ocenie problem wymaga innych niż psychoterapeutyczne form pomocy.

Nie wiem jak to dokładnie rozgrywa się w Państwa relacji, ale czasami przemoc fizyczna bywa wierzchołkiem góry lodowej. Poprzedza ją cała spirala wzajemnej przemocy emocjonalnej oraz słownej. Jedno drugiemu nie odpuszcza i wzajemnie ludzie „nakręcają się” do granic możliwości, zwłaszcza gdy w grę wchodzą prowokacje. Wobec tego czasami jest to nie tylko indywidualny, ale także wspólny problem, który dodatkowo warto przepracowywać razem, jako para, a nie tylko w pojedynkę.