wyprowadzić się czy zostać ?

[plenty_black]

Cześć

Kilka lat temu wyprowadziłam się z Gdyni do Olsztyna. Przyjechałam za pracą, w której się całkiem nieźle spełniam. Wszystko niby jest w porządku, wynajmuję kawalerkę, mogę spokojnie się utrzymać za zarobione pieniądze i na poziomie finansowym całkiem nieźle mi się powodzi. 
Problem w tym, że od dłuższego czasu zmagam się z poczuciem utknięcia. Nie czuję się dobrze w tym mieście. Staram się poznawać nowych ludzi, ale w moim wieku nie jest ich tutaj za wiele. A jak są, to często mają już pozakładane rodziny. Niewielkie grono znajomych mam, ale są to luźne kontakty, głównie powiązane z pracą. 
Często czuję się tutaj samotna i mam wrażenie, że prawdziwe życie tak jakby omija mnie łukiem. Dużo pracuję, więc myślę, że trochę też uciekam w swój zawód. I tak łapię się na tym, że gdyby nie praca, to nic innego by mnie tutaj nie trzymało. 
Chciałabym mieć tutaj jakieś perspektywy, które pozwoliłyby mi urozmaicić moje prywatne życie. Niestety realność jest inna niż moje oczekiwania i ciągle przekonuję się, że zbyt wiele dla siebie stąd nie wyniosę. 
Myślałam o wyprowadzce do innego miasta (albo powrót do rodzinnego), ale szkoda mi mojej pracy. Naprawdę dobrze się w niej odnajduję i byłoby mi szkoda z niej rezygnować. No i wyprowadzka łączy się z zaczynaniem wszystkiego od zera, a ta wizja mnie przeraża, bo już raz przez coś takiego przechodziłam.  
Od dłuższego czasu się szarpię i nie mogę podjąć żadnej konkretnej decyzji, która by mnie poprowadziła w miejsce, gdzie czułabym spełnienie. Przyznam, że czuję się zagubiona i już sama nie wiem, jakie działanie byłoby słuszne w mojej sytuacji.. 
A może wystarczy dokonać niewielkiej zmiany, tylko ja jej nie potrafię zauważyć? 
Może ktoś miał podobne doświadczenie? Byłabym wdzięczna za odzew. 

Pozdrawiam !


 

[matteeo]

Ja prawie rok temu dokonałem takiej zmiany i po części wyszedłem na tym dobrze, po prostu się spakowałem i wyprowadziłem. Wszystko niby okej, praca, stanąłem na nogi, choć ze znajomymi też tutaj nie mam najlepiej.
Zanim podjąłem taką decyzje, przeanalizowałem wszystko, sprawdziłem oferty pracy w nowym miejscu, wypisałem sobie za i przeciw itd. Przede wszystkim nie warto podejmować takich decyzji zbyt pochopnie.

[plenty_black]

Dziękuję matteeo
To prawda, parę bliskich osób mi to mówiło. I ja sama nie chcę pochopnie podejmować tak dużej decyzji. Dobrze jest obserwować sytuację i powoli wprowadzać zmiany. Szkoda, że to czasami taki mozolny proces... 

[matteeo]

Ja przeprowadzając się rok temu to tak trochę na spontana, było przygotowanie, ale jednak pod wpływem emocji.

Po miesiącu, chciałem wracać i co zrobiłem? Dałem sobie czas... powiedziałem, że jeszcze miesiąc, może coś się zmieni, jak nie to wracam, po miesiącu, zacząłem zauważać plusy, zostałem. Po jakimś czasie znów kilka rzeczy zaczęło mi przeszkadzać i znów powiedziałem sobie to samo, miesiąc... jak nic się nie zmieni wracam... i tak kilka razy, w maju minie rok odkąd tu siedzę. Ostatnio znów miałem myśli by to wszystko rzucić, ale trzymam się tej zasady "ustalenia terminu". Może też spróbuj.

[plenty_black]

Właśnie mam deadline. Powiedzmy, że z jednego konkretnego powodu, związanego z pracą, planuję zostać tutaj jeszcze dwa lata. I właśnie, jeśli chodzi o pracę to mam przed sobą perspektywę rozwoju, stąd też ten okres zostania tu jeszcze przez wspomniany czas. Ale jeśli chodzi o osobiste życie, to nie wiem, czy wytrzymam tutaj tak długo. No nic, póki co wiem, że nie chcę już uciekać przed tym tematem i wiem też, że chcę podjąć konkretne kroki. Trochę idealizuję perspektywę życia "gdzie indziej". Bo przecież "wszędzie lepiej gdzie nas nie ma". Z drugiej strony, jak uwiera coś od dłuższego czasu, to nie jest dobrze to ignorować. 
A mogę zapytać co było powodem Twojej wyprowadzki? 

[matteeo]

Głównie niedogadywanie się z rodziną, kiepska atmosfera w domu.