Witam wszystkich. Zacznę od tego, że mam na imię Julia, mam 18 lat, w wieku 12 lat zostałam wykorzystana seksualnie. Wstydziłam się tego.. Ukrywałam to przez 5lat, tłumiłam w sobie te wszystkie emocje.. Obarczałam się winą, nie mogłam na siebie patrzeć, brzydziłam się samej siebie.. Z biegiem czasu zaczęłam urywać swoje znajomości, ponieważ czułam, że każdy patrzy na mnie z obrzydzeniem/ pretensjami (tzn. Np. 'jak mogłaś w wieku 12lat dać sie wykorzystać itp.)
Od ostatnich 2 lat czuje się strasznie zmęczona i przybita wręcz apatyczna. Wycofałam się z jakichkolwiek relacji. Ponadto od kilku miesięcy nie czuję się sobą.. Śpię bardzo długo bo nawet i po 12-13h (gdy wcześniej wystarczyło mi 8h snu), a gdy się budzę to i tak czuje się zmęczona i najchętniej spałabym cały dzień i nie wstawała z łóżka. Coraz częściej odczuwam potrzebę płakania bez żadnego powodu, atakują mnie natrętne myśli. Odczuwam wewnętrzny lęk, ale nie potrafię określić czego się boję. Gdy wychodzę z domu mam wrażenie, że ktoś za mną idzie, śledzi mnie lub po prostu obserwuje. Jest to dla mnie uciążliwe. Odczuwam również wewnętrzny stres, pocą się i drżą mi strasznie dłonie. Niekiedy też coś zakuje mnie w klatce piersiowej. (Robiłam badania krwi i moczu, wszystko w normie - aby wykluczyć cukrzycę itd)
Czy możliwe, że po tylu latach od tamtej sytuacji mogę mieć jakieś zaburzenia? , depresję? , stany lękowe?
