Jestem studentką w wieku 21 lat. Odkąd pamiętam mam problemy z depresją. Nie miałam nigdy ojca, czułam się samotna przez całe swoje życie. W domu ciągle komentowali mój wygląd przez co miałam kompleksy. W szkole byłam gnębiona przez co zaczęłam się ciąć, jednak pokonałam to, wyprowadziłam się z domu i poznałam nowe towarzystwo, traktowałam ich jak rodzinę zakochałam się niestety przez jedną osobę odwrócili się prawie wszyscy ode mnie, mój facet mnie zostawił a i tak traktował mnie jak zabawkę a ja nie potrafiłam z nim zerwać chociaż to widziałam. Chociaż oni zrobili mi dużo krzywdy nie potrafię się gniewać ani na nikogo obrażać. Od tego czasu nie jestem sobą, zaczęłam coraz bardziej się zmieniać, wpadłam w złe towarzystwo by nie myśleć zaczęłam imprezować, alkohol i papierosy stały się moją odskocznią. Mam nerwicę. Robię wszystko by nie myśleć i choć teraz pracuje, jestem w związku to i tak czuje się źle, boję się zaufać ludziom, boje się że coś ze mną jest nie tak dlatego pisane jest mi być samą do końca życia. Czuje się często tak że nie jestem warta moich znajomych i że sprawiam wszystkim tylko problemy. Często mam myśli samobójcze. Nie umiem sobie już z tym poradzić. Chciałabym w końcu normalnie funkcjonować a przede wszystkim rzucić palenie. Jak poradzić sobie z tym wszystkim tak by móc normalnie funkcjonować?
