Skocz do zawartości
  • PODCASTY.jpg

Frustrated

Użytkownik
  • Zawartość

    1
  • Rejestracja

  • Ostatnio

Frustrated's Achievements

Początkujący forumowicz

Początkujący forumowicz (1/14)

0

Reputacja

  1. Mój partner (lat 30) pochodzi z rodziny z problemami alkoholowymi, w wieku 16 lat za namową rodziców wyjechał do UK do swojej starszej siostry. Kilka lat po jego przyjeździe oboje rodziców zmarło w krótkim odstępie czasu z powodu chorób sprzężonych z alkoholizmem. Po rozmowie z jego siostrą dowiedziałam się ze on nigdy nie rozmawiał z nikim o tej stracie, ze się zamknął. Jesteśmy w związku trzy lata i mieszkamy razem od niemalże początku znajomosci. Zaobserwowałam u niego silne wachania nastroju. Jednego dnia jest on pogodny, zmotywowany i rozmowny, natomiast gdy ma gorszy dzień budzi się z niewyjaśnionym gniewem, frustracją która przejawia się w wyrazie jego twarzy, sposobie poruszania się jak i komunikowania się. Ucina wówczas próbę rozmowy w suchy i zimny sposób, nie da się go w żaden sposób rozpogodzić. Jego ruchy są gwałtowne, gdy idzie na ulicy kopie przedmioty na jego drodze, co nie było by niczym dziwnym gdyby nie cały akt czego jest częścią. Czasami zdarzy się ze swoim zachowaniem doprowadzi mnie do łez, wówczas wybudza się i przeprasza i jest znowu pełen ciepła i zrozumienia. Czasami zdarza się ze w grę wchodzi również alkohol. Kilkukrotnie zdarzyło się, ze siedząc ze znajomymi pijąc zapomniał się i nie pojawił się w pracy na drugi dzień. Jego brak dalszej perspektywy w życiu sprawia ze żyje on z dnia na dzień nie myśląc o przyszłości. Ma on również problem z komunikacją. Nie wyraźna wymowa, brak pewności siebie oraz fakt ze w młodym wieku zaczął mówić w obcym mu języku składają się na ten problem. Czasami widzę jak duży wysiłek sprawia mu wyrażenie tego co ma na myśli. Potrafię wyczytać z języka jego ciała ze ta frustracja powraca w momentach gdy nie potrafi znaleść odpowiednich słów. Chcialabym wiedzieć jak mu pomóc, wyraził on chęć pójścia do psychologa, jednakże jest to tylko deklaracja typu „kiedyś, może w przyszłości”. Chciałabym wiedzieć jak nakierować go do odpowiednich osób, tak aby nie myślał ze jest mniejszy w moich oczach z tego powodu. Boje się ze bez odpowiedniej pomocy zatraci się w sobie i używkach które dodają mu pewności siebie.
×
×
  • Utwórz nowe...

Ważne informacje

Używając strony akceptuje się Warunki korzystania z serwisu, zwłaszcza wykorzystanie plików cookies.