Kiedy dwa lata temu zmarł mój jedyny brat, wtedy się podłamałam, przez ostatni rok od jego śmierci nie mieliśmy ze sobą zbyt dużo kontaktu, brak czasu. Nie mogę sobie wybaczyć tego ze tak to zaniedbałam. Do tego urodziłam dziecko 5 miesięcy temu, kocham go bardzo ale mój mąż miesiąc po porodzie dopuścił się zdrady (SMS z innymi) dla mnie to zdrada i to ogromna po tym jak mu dałam syna a on dopuścił się takiego zachowania ze moja samoocena teraz wynosi zero. Wgl się sobie nie podobam czuje się jak śmieć przy nim. Staram się udawać ze wszystko jest okej ale co noc śnią mi się jakieś zdrady z jego strony. Kocham go i nie mogę sobie wybaczyć ze tak źle się teraz czuje ze sobą przez tą głupią sytuacje. Ostatnio upiłam się z koleżankami mimo ze tego nie planowałam, nie miałam wpływu ze tak źle zakończę to spotkanie, i teraz to on ma do mnie żal. Ja do siebie jeszcze większy, wszystko się nakłada na siebie. Zapytał mnie po tym czy mam problem z alkoholem, ale mnie nawet nie ciągnie do alkoholu, poprostu tak chyba chciałam wyrzucić wszystkie żale. Boje się że wybuchnę i rozsypie to co w miarę jest posklejane. Chociaż za każdym razem jak widzę go z telefonem w ręku to mi serce ściska i boje się ze sytuacja się powtórzy. Boje się sama siebie. Nie mogę na siebie patrzeć, czuje ze to wszystko to moja wina i to ze mnie chciał zdradzić tez moja, ze go zaniedbałam ze może ja na niego nie zasługuje. Może on potrzebuje innej kobiety.
