Nie wiem jak sobie radzić z nawarstwieniem się problemów

[Karmen22]

Mój wpis nie będzie wyjątkowy ale nie wiem już co mam zrobić żeby sobie pomóc.

Na co dzień nie mam z kim o tym porozmawiać, myślę o wizycie u terapeuty ale jeszcze się wstydzę.

W ciągu ostatniego roku bardzo dużo przykrych rzeczy wydarzyło się w mojej rodzinie. Opisując w skrócie, rodzicie zdecydowali się rozstać w dość okropny sposób, ojciec miał myśli samobójcze, jedna siostra musiała zostać skierowana na leczenie psychiatryczne z powodu epizodów paranoidalnych a druga zupełnie się odcięła i zachowuje się jak obca osoba a ja próbowałam to wszystko załagodzić i wspierać każdego z osobna.

Przez pierwsze miesiące dużo rozmawiałam o tych sytuacjach z moim chłopakiem ale równie często znieczulałam się alkoholem uważając, że tak będzie najłatwiej się odstresować a ja jestem na tyle silna, że poradzę sobie z tą sytuacją sama. Zbywałam znaki ostrzegawcze, że z moją psychiką zaczyna dziać się coraz gorzej gdy zaczęłam pić w samotności przez co czułam się jeszcze gorzej. Miałam żal do wszystkich, że oczekują odemnie wsparcia którego ja nigdy od nich nie dostałam a mimo tego latałam na każde zawołanie, nie potrafiłam odmówić gdy czułam się wyczerpana do granic możliwości. I w końcu pękłam, nie mam już siły żyć z tą sytuacją, widzę że się zmieniłam, mam problemy ze snem. Postanowiłam poszukać pomocy ale najpierw chciałam się wygadać bo nawet w tej chwili gdy to piszę uważam, że takie problemy to żadne problemy.

Stąd mój wpis tutaj, chciałabym pójść do terapeuty aby wyleczyć się z zapijania smutków i nauczyć się rozwiązywać moje problemy. ale czuję wstyd. 

Jak się przekonać, że warto i przestać się bać oceniania?

 

[IGOR88]

Dziękuję Ci za podzielenie się swoją historią. To, przez co przechodzisz, to ogromny ciężar emocjonalny, a już sam fakt, że napisałaś o tym, świadczy o Twojej wewnętrznej sile. W sytuacji, gdy staramy się dźwigać trudności rodziny na własnych barkach, łatwo jest zapomnieć o sobie i swoich potrzebach.

Zachowanie, które opisujesz – próby "znieczulenia się" alkoholem i radzenie sobie z tym wszystkim samotnie – jest zrozumiałe w kontekście, w jakim się znalazłaś. Jednak równie ważne jest to, że zaczynasz dostrzegać, że Twoje psychiczne zasoby są na wyczerpaniu. To kluczowy moment, by szukać pomocy.

Chciałbym Cię zapewnić, że terapia jest miejscem, gdzie nie musisz się bać oceniania. Terapeuta jest tam po to, by Cię wspierać i pomagać w zrozumieniu Twoich emocji, nie po to, by oceniać Twoje decyzje czy wybory. To bezpieczna przestrzeń, w której możesz w pełni wyrazić swoje uczucia, również te, które wydają Ci się trudne do nazwania lub wstydliwe.

Odczuwanie wstydu przed szukaniem pomocy to coś, z czym mierzy się wiele osób. Warto jednak pamiętać, że zwrócenie się o wsparcie nie jest oznaką słabości – wręcz przeciwnie, to akt odwagi i troski o siebie. Każdy zasługuje na wsparcie, również Ty. Terapia pomoże Ci zrozumieć i zaakceptować własne emocje, zamiast je ignorować. Umożliwi Ci także wypracowanie zdrowych sposobów radzenia sobie z tym, co przynosi życie, zamiast uciekania w destrukcyjne nawyki, takie jak picie alkoholu.

Pamiętaj również, że dbanie o siebie jest kluczowe, aby móc dalej wspierać innych, jeśli nadal tego chcesz. Teraz jednak nadszedł moment, byś skupiła się na sobie i pozwoliła komuś innemu wspierać Ciebie. To normalne, że po długim czasie niesienia pomocy innym czujesz się wyczerpana – nikt nie jest w stanie nieustannie dawać z siebie wszystkiego, nie regenerując własnych sił.

Jeśli obawiasz się pierwszej wizyty u terapeuty, pomyśl o niej jako o małym kroku. Możesz zacząć od rozmowy na temat swoich obaw i lęków związanych z terapią – terapeuci są przygotowani, by to zrozumieć i pomóc Ci pokonać ten strach. Ważne jest, żebyś nie czuła się w tej drodze sama.

Pamiętaj, że szukanie pomocy to nie tylko inwestycja w siebie, ale także krok w stronę zdrowszego, bardziej zrównoważonego życia. Problemy, które odstawiamy na bok, mają tendencję do narastania, dlatego lepiej zająć się nimi teraz, zanim urosną do jeszcze większych rozmiarów. Wyobraź sobie, jak mogłoby wyglądać Twoje życie, gdybyś miała więcej spokoju, lepsze narzędzia do radzenia sobie z emocjami i mniejszą potrzebę uciekania od trudnych sytuacji. To możliwe, a terapeuta może Ci pomóc to osiągnąć.

Nie musisz być "silna" przez cały czas. Masz prawo do własnych słabości i masz prawo szukać pomocy. To, co teraz robisz, to ważny krok w kierunku lepszego życia – nie tylko dla Ciebie, ale i dla ludzi wokół Ciebie. Zasługujesz na wsparcie, tak samo jak każdy, komu do tej pory pomagałaś.