Strach przed wymiotami, nudnościami

[psycholog Rafał Marcin Olszak]

Cytat

Witam,
Od już sporej ilości czasu męczy mnie pewna dolegliwość (z różnym natężeniem) i chciałbym w końcu coś z tym zrobić. Mianowicie gdy byłem na 2 roku studiów (czyli około 3 lata temu), przed jednym z egzaminów uczyłem się większą część nocy. Po krótkiej drzemce zacząłem źle się czuć, poczułem mdłości, które ciągle narastały, potem w drodze na uczelnię były na tyle silne, że ledwo utrzymywałem zawartość żołądka. Ustało to kilka minut po rozpoczęciu egzaminu - czyli po prostu zająłem myśli czymś innym. Po tym incydencie miałem jeszcze kilka podobnych przypadków, nie było ich dużo i nie były to tak silne, jednak wciąż nie domyśliłem się wtedy że to ma podłoże psychiczne. Po obronie dyplomu (czyli rok temu) i nie dostaniu się na wybrany kierunek studiów II stopnia, postanowiłem poszukać pracy, a studia ewentualnie wznowić za rok. Początkowo nie było więcej żadnych objawów. Po kilku przebytych rozmowach kwalifikacyjnych i niepowodzeniach, zacząłem odczuwać te ataki co raz częściej. Zaczęło to sprawiać, że co raz trudniej było mi wyjść z domu, aż doszedłem do takiego krytycznego momentu, że wyjście do sklepu było dla mnie trudne (choć były też dni spokojne). Gdy łapało mnie to na zewnątrz, poza domem, to z automatu zaczynałem uciekać do domu. Pracy koniec końców nie zacząłem żadnej, bo bałem się w ogóle iść na rozmowę. Trwało to tak kilka miesięcy, w tej chwili ataki nie są takie częste, a i lepiej sobie nawet z nimi radzę, staram się nie uciekać tylko zwolnić, uspokoić. Postanowiłem w końcu coś z tym zrobić i uważam że jest teraz dobry czas, skoro jestem w stanie jako tako funkcjonować, a kto wie czy to nie wróci kiedyś znowu.
Może się pojawić też pytanie skąd wiadomo czy to na pewno ma podłoże psychiczne, a nie fizyczne? Początkowo tak sądziłem, po jakimś czasie obserwacji tego stanu i jego analizy (notowałem sobie w pamięci, a potem też i w kalendarzu, co i kiedy dokładnie się ze mną działo gdy to się odbywało) wyszło mi po prostu, że coś jest na rzeczy.. Do tego gdy uciekałem do domu i już się w nim znajdowałem to dolegliwości "magicznie" ustępowały.. 
Teraz trochę o objawach.. Głównym objawem są nudności i czasem paniczny wręcz strach przed tym że zaraz zwymiotuję. Do tego potliwość, uczucie ciężkości w nadbrzuszu (typu ściskania) i suchość w ustach, która potęguje nudności. Na tą ostatnią znalazłem sobie sposób, że po prostu żuję gumę.. Choć działa ona dla mnie właściwie na chwilę i po chwili znowu suchość wraca. Łatwo poznać po mnie, że mam atak właśnie po tym, że często sięgam po gumy..

Chciałem się dowiedzieć właściwie czym są te ataki. Czy to jest jakiś rodzaj nerwicy, choć czytałem że nerwica bardziej objawia się atakami duszności i bólami w klatce piersiowej, a nie nudnościami. A może to jest emmetofobia? Jak z tym w ogóle walczyć, bo jak widać póki co umiem to trzymać w ryzach, bo ataki są dość rzadkie, ale nie umiem się tego całkowicie pozbyć.

Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam

Szanowny Panie,

objawy, które Pan opisuje, sugerują fobię społeczną, podkreślam jednak, że absolutnie nie da się i nie diagnozuje się na podstawie tekstu na forum, bez rozmowy z daną osobą. Skoro problemy skupiają się wokół problematyki mdłości warto w tej sprawie skonsultować się z lekarzem psychiatrą, który to specjalista wykluczy ogólnomedyczne przyczyny takich dolegliwości i ewentualnie zaleci farmakoterapię. Prawdopodobnie zasugeruje także psychoterapię. Proszę nie zwlekać, nie czekać aż problem utrwali się bądź rozwinie, lecz w miarę możliwości bez zwłoki skonsultować się ze specjalistą.