Nie oczekuj ode mnie adoracji w związku.

[magdatraw]

Zamieszkuję z nowym partnerem od nie dawna, w sumie od roku czasu. Różnie między Nami jest...mój parter nie jest zły, ale dopiero, od kiedy mieszkamy, zaczynam poznawać go od strony tej prawdziwej i wcale nie złote. Tak pokrótce, to dowiedziałam się od jego mamy, że jest mitomanem...co by się zgadzało, często słyszę od niego historię, które nie zawsze są dla mnie wiarygodne, albo okazuje się, że już od kogoś z jego bliskich ją słyszałam, ale z nie on był głównym bohaterem.

Często dochodzą u Nas kłótnie, ale to ja słyszę, że jestem ta zła...bo przecież, to ja wszystko rozdmuchuję jak balon...

Jest mężczyzną, który często robił mi wypominki, typu jak poszłam ubrana do pracy, skoro przychodzę do domu i zakładam dresy, nie dla niego się tak ubrałam, nie dla niego to robię tylko dla obcych...nie prawi komplementów, jest mi trochę przykro z tego powodu, chciałabym się czuć atrakcyjna dla swojego partnera, nie mówi, ani że dobrze wyglądam, ani że źle...kilka razy spytałam sama, czy ładnie wyglądam, zrobiła się z tego potworna awantura i kolejny foch z jego strony....że jest zamknięty w sobie, że nikomu tego nie mówi i mi też nie powie, bo nie jest w stanie, a ja tego nie akceptuje, nie akceptuje, go takim jakim jest.....trzy godziny później powiedział mi że jest przerażony tym, że dla mnie wygląd stanowi tak ważną i priorytetową sprawę w życiu, powiedziałam, że nie prawda jest co mówi, tylko miło by było czasami usłyszeć miłe słowo od bliskiej Ci osoby, po to by porzuć się kochanym i atrakcyjnym dla niego...takie słowa budują. Niestety jestem ta zła i jak zwykle wymusza na mnie swoim fochem poczucie winy.

Co jest nie tak, proszę o pomoc?

[pikaktus]

Toksyk, uciekaj.
Nic z tym nie zrobisz.