Przegrane życie w całości

[Hesties87]

Witam. Jestem przegranym człowiekiem. Mam 29 lat. 8 lat temu zrobiłem tatuaz na przedramieniu napis, nie podobał mi się więc chciałem go zakryc i wyszło sto razy gorzej nie dość że napis przebija to wygląda to beznadziejnie. Wtedy nie wiedziałem że ja wogole nie chce mieć tatuazu tylko ze akurat tego nie. I od tamtego czasu się zaczęło. Moje życie było wegetacja. Wszyscy dookoła pracowali zakładali rodziny a ja żyłem obok nie wiedziałem dlaczego a to dlatego że koszmarnie wstydziłem się tego tatuazu który całkowicie zmienił mi percepcję i postrzeganie świata. Mózg zrezygnował z wielu rzeczy bo przecież tu nie pójdę tu nie pójdę bo wstyd. Zrezygnowałem podświadomie z wszystkiego a przed tym miałem wspaniałe życie, dziewczynę skończyłem szkole i zdarzył się ten dramat. Jakie jest wyjście? Mam 29 lat mieszkam z rodzicami nie mam nic tylko długi. Wszyscy dookoła myślą że tak poprostu pokierowałem swoje życie bo tak chciałem a tak naprawdę ja nie miałem na to wpływu. Zamiast szukać pracy to kombinowalem skąd brać pieniędze. Zdarzały się sporadyczne wyjazdy za granicę ale zarobione pieniądze zaraz przewaliłem na imprezy po powrocie do kraju i tak w kółko. Nagle wszyscy mają swoje życia a ja zostałem sam z niczym. Od pół roku siedzę w domu i nie robię nic. Nabawiłem się zwyrodnien kręgosłupa, zaniku masy mięśniowej jestem dnem który budzi się rano jakby dzień wcześniej wypił dwie flaszki wódki. Ani pójść do pracy ani nic. Wszystko dla mnie jest obce. Życie ludzie praca motoryzacja sprawy urzędowe nie mam o niczym pojęcia. Wiem że sobie w życiu nie poradzę. Od pół roku chce umrzeć bo wiem że to nie ma sensu nic się nie zmieniło w moim mysleniu. Jak czasami z musu wyjdę z domu to czuje wzrok wszystkich ludzi którzy patrzą się na mnie i na mój beznadziejny szpetny tatuaz który uwaga jest do końca życia! Więc jakie jest wyjście jak panicznie się go wstydze? Niestety nie da rady go usunąć ani zakryc czymś innym gdyż jest zabliźniony czarny i ogromny jedynie w grę by weszło zamalowanie całego przedramienia na czarno ale czy to nie pogłębi problemu? Proszę mi powiedzieć co ja mam robić. Nie chodzę do lekarzy do dentysty nie szukam pracy bo mi wstyd za moje życie. Ludzie myślą że ja mam tak normalnie bo tak chciałem a to nie prawda. Co zrobić? Przecież tatuaz nie zniknie a dopóki on będzie doputy ja będę takie życie miał bo inaczej nie potrafię. 

[turkuć_podjadek]

Siemasz. Jesteśmy tylko głupiutkimi ludźmi i to normalne, że czasami dajemy dupy w różnych sprawach. Ty zawaliłeś sprawę z tym tatuażem, nie przemyślałeś tego, decyzję podjąłeś pod wpływem jakiegoś impulsu "a zrobię sobie extra tatuaż". Pewnie nawet nie wykonywał go profesjonalny tatuażysta, ten co poprawiał też. Do pracy nie chodzisz, a jak coś zarobiłeś za granicą, to przehulałeś na imprezki. Nie wygląda to na zachowanie dorosłego, poważnego człowieka. Najwyższa pora, żebyś wziął na klatę swoje błędy i ruszył do przodu. Chętnie bym zobaczył ten tatuaż, bo mam podejrzenia, że nie jest tak przerażający, żebyś musiał chować się z nim przed światem. Gdybyś miał np. wytatuowane na czole "CHWDP", to wtedy tak, miałbyś się czego wstydzić, ale pobazgrana ręka? Poka, poka. Możesz podesłać zdjęcie na maila nietuzinkowyadres@gmail.com

Jesteś przekonany, że nie potrafisz z nim normalnie żyć, ale gwarantuję Ci, że to nieprawda. Farba w skórze nie ma mocy rujnowania życia, ale Twoje przekonanie na jej temat tak. Przekonanie to jest tylko schematem myślowym, który można zmienić. Musisz się od tego zdystansować i popatrzeć z innej perspektywy. Możesz to na przykład potraktować jako nauczkę z przeszłości, która będzie przypominać o konieczności rozsądnego postępowania. Podejdź do tatuażu z humorem, powiedz do niego "dobra brzydalu, nie chciałem cię tu, ale skoro już jesteś, musimy ze sobą wytrzymać", a jeśli ktoś będzie o niego pytał, przyznaj z uśmiechem, że to po prostu nieudane "dzieło" i tyle. Nie będzie łatwo o nim zapomnieć, tak jak ludziom nie jest łatwo zapominać o swoich kompleksach, ale na pewno się da. A laserem nie da rady tego usunąć, dowiadywałeś się?