Czy to jest zaburzenie osobowości borderline?

[psycholog Rafał Olszak]

Cytat

Witam!!
Od pewnego czasu zmagań się z problemami natury psychicznej. Czytając wiele tematów w internecie wydaje mi się że to może być borderline. Mam 26 lat i jestem mężczyzną. Moje zachowanie w sposób tragiczny zaczęło odbijać się w moim związku ( o ile go już nie zakończyło). Ciężko mi się odnaleźć w życiu, skupić na realizowaniu celów w życiu, daniu szczęścia drugiej osobie. Wcześniejsze perypetie z partnerka oraz śmierć członka rodziny spowodowały chęć częstego sięgania po alkohol. Z czasem pojawiły się stany depresyjne, lękowe oraz agresja w stosunku do mojej partnerki. Starała mi się ona pomóc jednak po kolejnym wybuchu agresji jej cierpliwość się chyba skończyła. Dostałem wybór, że muszę się leczyć i jak ogarnę swoje życie to wtedy będzie ze mną. Jednak odsunął się teraz odemnie nakreślajac gdzie powinienem się zgłosić. Jednak wydaje mi się że przez moje zachowanie jej uczucie do mnie wygasa. Wielokrotnie w ataku furii chciałem sam odejść jednak później po zastanowieniu pojawiał się strach i pustka. Strach przed utratą miłości. Paradoksalnie nie przed samotnością, ponieważ Lubie samotność. Ale brak miłości jest przerażającu, brak wiedzy o obecności tej drugiej osoby. Teraz kiedy nasz kontakt jest znikomy i ogranicza się jedynie do rozmów o mojej chorobie psychiczne jest jeszcze gorzej. Alkohol daje "wybawienie" daje wytrwać do nocy by zasnąć i nie myśleć. Wcześniejsze sytuacje z partnerka(wiele rozstan) sprawily utratę pewności siebie i strach ze znów odejdzie. Ze znajdzie kogoś lepszego bo ja jestem tak prawdę mówiąc nikim, staraniem, który mało sobą reprezentuje. Proszę bardzo o pomoc!!!
 

Szanowny Panie,

dziękuję za podzielenie się swoimi rozterkami na forum. Faktycznie widać w nich pewne symptomy charakterystyczne dla zaburzenia z pogranicza (borderline) choć do postawienia diagnozy potrzeba bardziej wnikliwej analizy. Zgłębienie tego tematu i rozstrzygnięcie czy rzeczywiście to jest centralnym punktem pojawiających się trudności z pewnością byłoby wątkiem przewodnim początkowej fazy psychoterapii. Dobrze jest mieć jak najwięcej informacji o specyfice tego problemu, dlatego polecam lekturę artykułu na łamach naszego serwisu: 

Wprawdzie w ostatnim zdaniu zwraca się Pan z prośbą o pomoc, ale zapewne jest Pan świadom, iż choćby najbardziej rozbudowana odpowiedź na forum nie rozwiąże problemu. Ani psychoterapeuta nie podsunie uniwersalnego rozstrzygnięcia, które wdrożone w życie rozwiązałoby wszelkie trudności, ani psychiatra nie dostarczy lekarstwa, które wszystkiemu by zaradziło. Konieczna jest wytężona praca nad sobą najlepiej pod okiem wykwalifikowanego specjalisty – psychoterapeuty, z którym należałoby się spotykać przynajmniej na początku raz lub dwa razy w tygodniu w ramach sesji indywidualnych, co jest stanowczo zalecane. Im szybciej Pan zacznie, tym prędzej nastąpi poprawa, a warto uwzględnić, że w przypadku domniemanego problemu (borderline) leczenie jest niestety procesem czasochłonnym, który może potrwać powyżej roku. Szybkie rozpoczęcie leczenie jest ważne także z tego względu, że jest niestety duże prawdopodobieństwo, iż sytuacja pogorszy się jeśli nie zacznie Pan nad sobą pracować. Bardzo poważne konsekwencje mogą mieć wybuchy złości, krańcowo depresyjne myśli.