Zaburzenia nastroju

[nelaaa02]

Dzień dobry, nie wiem co sie ze mną dzieje. Mam 18 lat. Czesto zmienia mi sie nastroj, w jednej chwili jestem szczesliwa, wszystkich kocham, bardzo emocjonalna, a w drugiej chwili mam wszystko gdzies, z wszystkimi sie kloce. Czasami wydaje mi sie ze zalezy mi na moim narzeczonym ale nie wiem czy go kocham, a w innej chwili wiem ze go bardzo mocno kocham. To wszystko jest dla mnie niezrozumiale, czesto wybucham zloscia i z kazdym sie kloce z byle powodu, bardzo latwo sie denerwuje. Nie wiem dlaczego tak jest czesto tez stresuje sie byle czym do takiego stopnia ze kreci mi sie w glowie, potrafie zwymiotowac, uderzenia goraca, ktore wystepuja nawet jak sie nie stresuje kompletnie w losowych momentach nie wiem dlaczego. Byc moze na to miala wplyw wydarzenia z mojej przeszlosci. Jak mialam 2 latka moi rodzice sie rozwiedli, jak bylam w zerowce ukochany dziadek ktory lezal 2 lata sparalizowany umieral na moich oczach, mama zwiazala sie facetem przez co sie przeprowadzilismy, pozniej wziela z nim rozwod i znowu sie przeprowadzilismy. Nastepnie mialam chlopaka, ktorego naprawde bardzo kochalam, ale byl on toksyczny. Bylam z nim rok, podnosil na mnie rece, ponizal, wyzywal, manipulowal mna. Wmawial mi, ze mnie wyzywa bo na to zasluguje i w pewnym momencie naprawde w to wierzylam i go ciagle usprawiedliwialam. Po rozstaniu bylo ciezko ale sobie poradzilam, teraz mam swietnego kochanego narzeczonego, ktory zrobilby dla mnie wszystko. Nie wiem co sie ze mna dzieje, najbardziej denerwuje mnie to ze czesto nie wiem co czuje w stosunku do innych osob i hustawki nastrojow. W dodatku czasami zaczynam panikowac z byle jakiego powodu zaczynam plakac, dusic sie, nie moge sie uspokoic.

[psycholog Maja Łoś]

Dobry wieczór,

gdy czytałam Pani post wyobraziłam sobie głowę, w której jest mnóstwo szufladek, szafek, ułożonych w labiryncie, na chybił trafił pootwieranych. Różne sprawy nagromadziły się w Pani życiu i są jeszcze nieuporządkowane. Dlatego trudno jest Pani odnaleźć siebie, swoje potrzeby, cele, w tym chaosie wspomnień, zranień, doświadczeń. Krok po kroku można poukładać w "odpowiednich szafkach/szufladkach": emocje, potrzeby, myśli, przekonania, postawy, własną osobowość/tożsamość, wspomnienia i ich znaczenie, dalsze cele. Mogą Pani w tym pomóc książki, np. ta: "Odkryć swoje wewnętrzne dziecko" S. Stahl  (jeśli nie będzie pasować, warto szukać innego poradnika). Pomocne mogą być też pytania z mojego artykułu "Ja, czyli kto?" (link poniżej). Oczywiście, wsparcie psychologa czy doradcy, mogłoby przyśpieszyć układanie różnych wątków w głowie.

Pisze Pani o złości i zmiennych nastrojach. Emocje mają być dla nas sygnałami, informacjami, że coś się dzieje. Np. złość ma nas informować, że dzieje się coś, na co nie mamy zgody, albo coś, co przekracza nasze granice, lub coś, co nam zagraża. Można zacząć "psychologiczne porządki" od analizy emocji: co czuję (dokładne nazwanie tego, co czuję, korzystając z jakiekolwiek listy emocji z Internetu) > dlaczego tak się czuję? (to trudne pytanie, więc można zacząć do prostszych:) > z jaką osobą kojarzy mi się ta emocja? > w jakich sytuacjach tak się czuję > co myślę w tych sytuacjach > skąd są te myśli? czy wynikają z moich własnych przekonań czy może ktoś mi powiedział, że trzeba tak myśleć? (np. rodzice wpoili mi, że trzeba wciąż myśleć, co ludzie powiedzą) > czy te myśli są mi pomocne, są oparte na faktach, czy mi sprzyjają? > czy mogę zmienić moje myślenie? 

Oczywiście pytań może być mniej (lub więcej  ) i jest to tylko przykład jak może wyglądać praca nad swoim wnętrzem. Analiza wpływu sytuacji rodzinnej (rozwód rodziców, śmierć dziadka, kolejny rozwód mamy) oraz wpływu toksycznego związku też jest konieczna. Konieczne jest również rozpoznanie własnych zasobów, dobrych cech i umiejętności - np. ma Pani w sobie siły do zakończenia toksycznego związku, a to nie jest takie łatwe.

Życzę powodzenia w "porządkowaniu" i poszukiwaniu siebie!

Maja Łoś