Przyjaźń czy kochanie? ROCD?

[Mary-Lu]

Dobry wieczór!

Proszę o radę. Mam 27 lat. Od czterech miesięcy spotykam się z chłopakiem, poznanym przez internet (to mój pierwszy poważny związek, wcześniej uciekałam od mężczyzn, którzy zaczynali się mną poważnie interesować). Aktualnie mój problem polega na tym, że czas ucieka, chłopak zaangażował się już tak bardzo, że chce mi się oświadczać, planuje dzieci, a moje uczucia nie są na tym samym poziomie jak u niego.

Ciągle nie wiem, czy to ten właściwy. Widzimy się tylko w weekendy, bo dzieli nas kilkaset kilometrów, ale mamy codzienny, ciągły kontakt telefoniczny, przez msg itp. Relacja tak naprawdę pięknie się rozwija - on z siebie daje ogrom uczucia, a ja przed tym nie uciekam, również daję z siebie wszystko. TYLKO! Czy ja nie oszukuję samej siebie i co gorsza - jego? Na początku postanowiłam dać czas tej znajomości, on był pewny od pierwszego spotkania, ja ciągle uważałam, że potrzeba czasu. Myślę, że po czterech miesiącach powinnam już się określić, choćby przed samą sobą. A ja nie mam pojęcia, co do niego czuję!

Chłopak nie jest idealnie w moim typie, ale pociąga mnie fizycznie. Bardzo imponuje mi intelektem, jest szlachetny, opiekuńczy, zaradny i kocha mnie... Wiem to na pewno. Będąc w tej relacji ciągle obawiam się, że ponieważ nie czuję zakochania (nie wiem co to jest, bo chyba nigdy się nie zakochałam), ani żadnych innych fajerwerków, kiedyś może pojawić się jakiś inny mężczyzna, który jednak wywoła u mnie te emocje, a wtedy mogę porzucić swojego obecnego chłopaka. Miałam trzy sny z tym związane: ucieczka sprzed ołtarza, odejście z innym x 2. Dostrzegam zalety w swoim chłopaku, ale nie wiem dlaczego chyba bardziej skupiam się na wadach i boję się, że kiedyś na mojej drodze stanie ktoś, na kogo spojrzę tak, że tych wad nie ujrzę (to chyba jest zakochanie?). Zastanawiam się czy to nie kwestia tego, że tak naprawdę nie znam żadnego szczęśliwego małżeństwa. Znajome kobiety - żony (z rodziny) rozprawiają na temat bylejakości swoich mężów, wyliczają ich mankamenty, a ja tego słucham całe życie. I też chyba podświadomie staram się spełnić oczekiwania ich wszystkich względem mężczyzn... 

Proszę o jakąkolwiek wskazówkę: jak powinnam pokierować tą znajomością, żebym wreszcie wiedziała, co tak naprawdę czuję?